~::MØÑ€Ÿ::~
ชื่อเสียง&น้ำใจ
ทีอยู่
by Mafia of Reborn9th มาเฟียร้ายป่วนโลก Chepter1
สวัสดีครับผมชื่อว่า เต๋า เหตุที่ชื่อ เต๋า คงเป็นเพราะแม่ของผม ท่านเป็นนักพนันลูกเต๋าและชอบเล่นมันมาก แต่มาเฟียที่ไหนชื่อ ลูกเต๋า บ้างหล่ะครับ ชื่อเต๋าอย่างเดียวก็พอ แม่น่ะสวยและเล่นพนันลูกเต๋าเก่งมากและเพราะเหตุนี้ พ่อผมซึ่งเป็นถึงหัวหน้ามาเฟียจะไม่ตกหลุมรักได้อย่างไร
พวกท่านแต่งงานกัน จนกระทั่งผมเกิดออกมา และเรื่องตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียคงไม่ต้องบอกว่าใครจะเป็นคนรับต่อ ผมนี่เองแหละครับ เนื่องจากผมเป็นลูกชายคนเดียวเรื่องการรับตำแหน่งเลยไม่มีปัญหา
แก๊งของผมคือ แก๊งReborn9th ครับ ซึ่งแก๊งของผมก็เป็นแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ลูกน้องของผมเปรียบเสมือนครอบครัว จึงไม่แปลกที่แก๊งของผมจะแข็งแกร่ง และแน่นอนเรื่องที่ผมเป็นมาเฟียยังคงถูกปิดเป็นความลับ แน่หล่ะจะให้ใครรู้ได้ยังไง
วันนี้ผมว่างงานก็เลยมานั่งกระดิกเท้าดูบอลที่โซฟาตัวใหญ่ กลางห้องน้ำเล่น พร้อมกับจิบเบียร์เย็นๆกระป๋องนึง
“พี่เต๋าขอเงินหน่อยดิ”เสียงหวานนี่ไม่ใช่เสียงผมแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงน้องสาวคนเดียวของผมเองแหละ เธอชื่อว่า ‘เนส’ อย่างที่บอกไปผมเป็นลูกคนเดียว เนสไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของผม แค่เป็นเด็กกำพร้าที่คุณแม่รับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมเท่านั้น
“ขออีกแล้วหรอเนส ไม่ให้แล้ว!”
“หง่ะ! เค้าเป็นน้องพี่นะ ขอเงินหน่อยแค่ 1000 เดียวเอง เค้าจะเอาไปซื้อซีดีดงบังชินกิ อัลบั้มนี้แจจุงนอนแช่ในอ่างน้ำเลยนะพี่ แบบมันหายากมากๆแล้วขาดอีกแค่พันเดียว”เนสเขย่ามือผมแล้วทำหน้าตาออดอ้อนที่มันคิดว่าน่ารักมากที่สุด แต่ผมกลับคิดว่ามันน่าหมั่นไส้มากกว่า
“ไม่! ถ้าแกอยากดูแจจุงแช่น้ำ เดี๋ยวฉันถอดเสื้อนอนแช่น้ำให้แกดูก็ได้ หน้าฉันก็ไม่ได้หล่อน้อยไปกว่าแจจุงซักนิด”
“ไม่ พี่อย่าพูดนะ แค่ฉันคิดมันก็หลอนแล้ว”
“เพราะปากเธอมันเป็นแบบนี้ นั้นก็อดซะเถอะ!”
“เออ ฉันไม่ขอพี่แล้วก็ได้ ฉันเข้าใจดีก็ฉันมันไม่ใช่น้องแท้ๆของพี่ใช่ไหมหล่ะ พี่เลยไม่อยากดูแลฉัน ต่อจากนี้ไปฉันจะไปเต้นโคโยตี้แถวๆฟิวเจอร์ เพื่อหาเงินเอาไปใช้ เฮ้อ..ไม่รู้ว่าฉันจะได้รับความทุกข์มากแค่ไหน กระซิกๆ”
“อ้ะเอาไป”ผมยื่นแบงค์พันสองใบไปให้เนส ซึ่งเธอก็รีบดึงมันออกไปจากมือผมทันที แล้วยิ้มหน้าบาน
“ฉันว่าแล้วว่าพี่น่ะใจดี พี่น่ารักที่สุดเลย”
“น้อยๆเถอะยัยเนส ฉันกลัวว่าผู้ชายแถวๆฟิวเจอร์จะชักตายเพราะแกหรอก”เนสโบกมือใส่ผมก่อนที่จะวิ่งแจ้นออกจากบ้านไป เฮ้อ! วันๆมันเอาเงินไปซื้อดีวีดีเกาหลี เลี้ยงสาว สรุปแล้วยัยเนสเป็นตัวผลาญเงินผมดีๆนี่เอง
แต่ผมก็ดูบอลถึงสิบนาที เนสมันก็วิ่งเข้ามาก่อกวนผมอีก
“อะไรของเธออีกหล่ะเนี่ย ฉันดูบอลอยู่นะยัยหมู”
“ถ้าฉันหมูพี่ก็หมีควายแล้วดิ แค่จะมาบอกว่า ขับรถไปส่งหน่อย”
“ขับรถ ? ออดี้สีแดงสุดเฉี่ยวของเธอก็มี ขับไปเองซิ”
“คือว่า พี่ฟังเค้านะ คือเมื่อวันก่อนเค้าเอาออดี้ไปซิ่งที่สนามอ้ะ แล้วเผอิญซิ่งเร็วไปหน่อยรถมันเลยไปสแควสซ์กับสนามอ้ะ ฝากระโปรงเปิด หม้อน้ำปลิวไปข้างทางเลย ตอนนี้นอนสงบอยู่ที่อู่อ้ะ”
“นี่ยัยโอปอล์ชวนเธอไปแข่งอีกแล้วหรอ!”ผมพูดถึงโอปอล์เพื่อนสนิทของยัยเนสมัน
“พี่อย่ามาเรียกลูกชายเค้าว่า ยัย นะ!!”ผมถอนหายใจพรืดกับนิสัยเด็กจนปัญญาอ่อนของเนส แล้วหันไปดูบอลต่อ แต่เนสก็ไม่ยอมแพ้ก่อก่วนผมทุกวิถีทาง
“ไม่รู้หล่ะ พี่ต้องไปส่งเค้าที่ห้างเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าพี่ไม่ยอมไปส่ง คืนนี้เค้าจะส่งคนไปฉุดพี่ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!”
“โอ๊ย! ยัยน้องลามก วุ่นวายกับฉันจริงๆ ไปขึ้นรถให้เร็วเลยด้วย ก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอหมกขยะ”
ผมเป็นถึงหัวหน้ามาแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย แต่น้องสาวไม่แท้กลับใช้โน่นนี่อย่างกับทาส เพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ ผมเลยไม่ชอบขัดใจเนสเท่าไหร่ เธอเลยติดนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง
หลังจากที่ผมส่งเนสเสร็จ เธอก็รีบสะบัดก้นลงจากรถทันที โดยไม่หันมามองผมซักนิดเดียว ผมเลยเอารถไปจอดแล้วเดินไปซื้อน้ำอัดลมดื่ม เนสชอบว่าผม เวลาผมกินน้ำอัดลมมากเกินไป แต่ผมชอบนี่ ยังไงก็ไม่มีใครห้ามได้หรอก ในขณะนั้นเองสายตาผมก็ไปสะดุดตากับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งซึ่งแต่ละคนแต่งตัวเข็ดฟันเสียเหลือเกิน และดูเหมือนกำลังยืนรายล้อมอะไรบางอย่างอยู่ ด้วยความอยากรู้ผมเลยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
“ว่าไงจ๊ะน้องชาย นี่คืนนี้พี่ให้ 4,000เลยนะ”
“ของพี่ 6,000 นะ ไปกับพี่ดีกว่า”
อ๋อ ที่แท้ก็ติดต่อเรื่องอย่างว่า แต่เอ๊ะ คนที่ถูกติดต่อเป็นผู้ชายคนหนึ่งเขาแต่งตัวแบบวัยรุ่น ใส่เสื้อฮูดสีดำและหมวกแก๊ปที่แม็ทเข้ากับชุดอย่างดี
“ก็ผมบอกแล้วไงครับ ผมไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ขอตัวนะครับ”ผู้ชายคนนั้นบอกปัดอย่างสุภาพแล้วเดินออกมาจากกลุ่มผู้หญิงพวกนั้น และในตอนนั้นเองที่เขาเงยหน้ามาสบตากับผมพอดิบพอดี
เปรี๊ยะ! เหมือนกระแสไฟฟ้าอะไรบางอย่างแล่นเข้าร่างกายผม ผมรู้สึกว่าหัวใจผมพองโตแล้วเต้นรัวเหมือนเพลงแรพ ผมกำลังตกหลุมรักเขา รักแรกพบของผม เฮ้ย! ใช่ที่ไหนหล่ะ
“ไอ้เต๋า!”
“...ไอ้ต้า”
ที่สวนสาธารณะผมมานั่งชิงช้ากับต้า ตอนนี้เย็นแล้วแต่ท้องฟ้าก็ยังไม่มืดสนิท ‘ต้า’ เขาเป็นเพื่อนเก่าสมัยเรียนด้วยกัน ผมกับต้าสนิทกันมากๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ในช่วงแรกๆที่ผมเป็นบอสของ Reborn9th ต้าเป็นเสมือนมือขวาของผม เขาคอยช่วยเหลือผมทุกอย่าง เพราะเมื่อก่อนผมเป็นคนไม่เอาถ่าน ต้าก็เปรียบเสมือนเพื่อนและครูของผม
แต่แล้วในช่วงหนึ่งที่ Reborn9th ถูกแก๊งมาเฟียในเครือหักหลัง ผมกับต้าเป็นต้องแยกจากกัน และเมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ภาพในอดีตในวันนั้นก็ไหลย้อนเข้ามาในหัวผม
งานเลี้ยงฉลอง Reborn9th ถูกจัดขึ้นบนเรือสำราญลำใหญ่ ผมและต้ากับสมาชิกในแก๊งทุกคน อยู่ในชุดสูทเต็มยศ
วันนั้นผมดื่มหนักมากเป็นพิเศษ
‘ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน
ถึงฉันจะดีจะเลวขนาดไหน
และคนอย่างฉันก็คงจะขอ รักเธอตลอดไป
ให้คุ้มที่เธอได้ไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ เย...โอว..’
‘เฮ้ย ไอ้เต๋ากูว่ามึงไปนอนเหอะหว่ะ มึงร้องเพลงนี้มาสิบรอบแล้วนะเว้ย’ต้าเข้ามาจับไหล่ผมแต่ผมก็ปัดออกแล้วหันไปตอบมัน
‘ไม่ต้องเลยไอ้ต้า มึงจะแย่งกูร้องใช่ไหมหล่ะ อึก..’พูดไปผมก็สะอึกไป มองเห็นหน้าไอ้ต้าขมวดคิ้วใส่ลางๆ
‘เปล่า แต่มึงเมาเป็นหมา กูเห็นแล้วอนาถใจ’
‘ใครบอกกูเมา มึงจะบ้าหรอ อึก..กูดื่มแต่แป๊ปซี่’
‘แป๊ปซี่บ้าบออะไร มึงดื่มเหล่าไปสิบกว่าขวดแล้ว ยัยเนสมันสับแก้วให้มึงดื่มอ่ะซิ’
‘โอ้ กูว่าแล้วเชียวแปปอึก..ซี่ที่กูดื่มแม่งโครตแสบคอเลย ยัยเนส เธออยู่ไหนมาให้ฉันเตะทีเลย อึก..’ผมโวยวายเหมือนจะไม่ค่อยรู้ตัว ซักพักก็เห็นเนสเดินมาใกล้ๆ เธอกำลังกอดคอกับโอปอล์อยู่ พอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ หัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก
‘กร๊าก ..โอปอล์ดูดิ พี่ฉันเหมือนหมาเลยว่ะ ฮะเฮ้ยๆ’
‘จริงด้วยอะเนส ยิ่งกว่าหมาอีก กร๊ากๆ’ผมมองน้องสาวสองคนด้วยตาขวาง แต่เนสกับโอปอล์ก็ยังไม่หัวเราะแถมยังหัวเราะดังกว่าเดิมอีกด้วย
‘ยัยน้องบ้า ฉันจะตีเธอ อึก!’พูดได้แค่นั้นผมก็กระโจนเข้าไปคว้าตัวเนส แต่ยัยนั่นดันรู้ทันวิ่งหนีไปอีกทาง แล้วหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม ซึ่งผมก็ไล่กวดเธอไปรอบๆงานท่ามกลางเสียงหัวเราะของสมาชิกในแก๊ง แต่พอวิ่งไปวิ่งมาผมก็ไประแทกกับสาวคนหนึ่ง เธอซึ่งถือแก้วไวน์อยู่น้ำในแก้วก็เยกระฉอกออกมาจากแก้วจนหมด และเธอคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน สมาชิกคนสนิทของผมเอง
‘..ยัยทอมจูน’เท่านั้นแหละยัยจูนก็หยิบถาดใส่สปาเก็ตตี้ที่อยู่แถวนั้นมาคว่ำใส่หัวผมทันที
‘ไอ้แก่ เมาแล้วยังทำเก่งอีก ชิ เดี๋ยวเจอหมัด’
‘อ่าว ยัยทอมเป็นหมาด้วยหรอ’และแล้วหมัดหนักๆของผู้หญิงตรงหน้าก็ประเคนใส่ตาผมทันที โอ๊ย ผมผิดไรวะ
พรึบๆพรับ! จู่ๆไฟในงานก็ดับลง พร้อมกับเสียงสมาชิกในแก๊งผมเริ่มวิจารณ์กัน ผมเริ่มหันไปมาท่ามกลางความมืด
ปัง! เพล้ง!!! เสียงกระสุนทะลุกแหวกอากาศก่อนที่จะไปกระแทกกับกระจกส่วนไหนซักส่วนของเรือ ในตอนนั้นทุกคนมอบลงกับพื้นโดยอัตโนมัติ ผมสร่างเมากะทันหันแล้วรีบชักปืนที่ซ่อนอยู่ในชุดสูทออกมาแล้วกลิ้งไปหลบตรงหลังโต๊ะทันที(โอ๊ะหมูกลิ้งได้ พลั้ว-โดนเต๋าตบ)
‘สวัสดีในยามราตรีที่มืดมิด ทุกท่านลองมองออกไปซิ ข้างนอกนั่นดวงจันทร์ดวงโต ...สวยดีนะ หึหึ’เสียงทุ้มที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นและสมาชิกในแก๊งทุกคนต่างตกใจ เมื่อเห็นเจ้าของเสียงอยู่อยู่บนเวที ผมรีบลุกขึ้นไปพร้อมกับตะคอกขึ้นทันที
‘ไอ้ก้าว กูไม่ตลกนะเว้ย มึงเล่นอะไรแบบนี้วะ’
‘แล้วใครบอกว่าผมเล่นหล่ะครับ คุณเต๋า’ ก้าว คือแก๊งมาเฟียใครเครือหนึ่งของผม ในตอนนี้เขายืนแล้วยิ้มกวนใส่หน้าผม พร้อมกับยกปืนในมือเล็งมาที่ตัวผม นั่นเป็นสัญญาให้แก๊งผมประทะกับคนของแก๊งมัน ไอ้ก้าววิ่งลงจากเวที ผมก็เลยวิ่งตามมันไป ผมวิ่งมาถึงหัวเรือแต่ก็ไม่เห็นไอ้ก้าวเลย
‘ไอ้เต๋า ข้างหลัง!’เสียงไอ้ต้าดังขึ้น
ปัง! ผมหันไปทางด้านหลังก็เห็นไอ้ก้าวกำลังจ่อปืนไปอีกทางหนึ่งอยู่ และในทางนั้นก็มีไอ้ต้ายืนอยู่ด้วย ต้ามองหน้าผมจากนั้นร่างของเขาก็ค่อยๆหล่นจากเรือ
‘ไอ้ก้าว! มึงยิงไอ้ต้า!!!’ผมตะคอกไอ้ก้าวทันที สีหน้ามันไร้ซึ่งความรู้สึกผิด แถมยังยิ้มเหยียดมาให้ผมอีก
‘มึงทรยศแก๊งกูหรอ ก็ไหนมึงทำสัญญาแล้วไง มึงกล้าลองดีหรอไอ้ก้าว!’
‘ไม่มีสัจจะในหมู่มาฟียครับบอส ลาก่อน ปัง!’ พอก้าวพูดจบเขาก็เหนี่ยวไกปืนออกมาทันที ผมที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกกระสุนนัดนั้นกระแทกใส่ เลือดสีแดงข้นไหลออกมาจากบาดแผล และร่างของผมทรุดนอนกับพื้น
เสียงการปะทะปืนกันก็ยังคงดังไปทั่วเรือ ก้าวเดินเข้ามาหาผมแล้วนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง จากนั้นเขาก็เอื้อมมือมากระชากเส้นผมของผมขึ้น ผมได้แต่มองหน้ามันอย่างเครียสแค้น
“...มึง...!”
‘เมื่อกี๊ผมเล็งพลาดไปหน่อย แต่มาเฟียห้ามทำร้ายฝ่ายตรงข้ามเมื่อได้รับบาดเจ็บ ยังไงผมก็ชนะอยู่ดีลูกน้องผมเยอะกว่านะครับ บอส ไม่ซิ คุณเต๋า หึหึ’
‘ทำไมมึงต้องทำแบบนี้..’
‘แก้แค้นคุณยังไงหล่ะครับ’จากนั้นภาพทุกอย่างก็มืดสนิท นั่นคือความทรงจำครั้งสุดท้ายในครั้งนั้นของผม
“แล้วมึงรอดมาได้ยังไง ไอ้ต้า ก็มึงโดนยิง”ผมถามไอ้ต้าอีกครั้ง มันหันมามองหน้าผมก่อนที่จะหัวเราะ
“กูโดนยิงแต่กูหลบทัน มันแค่สแควสซ์กับไหล่ๆกู แล้วกูหลบแรงไปหน่อยก็เลยตกน้ำ มึงก็รู้ว่ากูว่ายน้ำไม่แข็ง ก็เลยตะเกียกตะกายเป็นหมาตกน้ำอยู่ตรงนั้น โชคดีที่กูเจอเรือของไอ้ก้าวมันพดอตะกายเข้าไปได้ก็เข้าไปแอบในเรือของมันทันที”
“เรือของไอ้ก้าว มึงอย่าบอกนะว่าตลอด 2 ปีที่มึงหายหัวไป มึงอยู่กับไอ้เก้า”ไอ้ต้าพยักหน้าให้ผมแล้วมันก็พูดต่อ
“ใช่ กูปลอมตัวเป็นลูกน้องมัน และกูก็กลับมาหามึง”
“แล้วทำไมมึงต้องกลับมาหากูหล่ะ”
“เพื่อมาเตือนมึงว่า ไอ้ก้าวจะกลับมาฆ่ามึงยังไงหล่ะ!”
“พี่เต๋า ฉันหาตัวพี่ซะทั่วเลย มานั่งอะไรตรงนี้ แล้วนั่นพี่นั่งอยู่กับใครน่ะ”เสียงเนสดังแจ้วๆทางด้านหลัง ผมกับไอ้ต้าเลยหันไปมอง
“ไง ยัยเนส ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ”ไอ้ต้าพูดแล้วโบกมือไปให้
“ผ..ผีพี่ต้า ค่อก!”เนสมองไอ้ต้าตาโตแล้วยกนิ้วชี้ไปที่มัน ก่อนที่จะเป็นลมทรุดลงกับพื้น
"กูว่ามึงกลับบ้านกับกูก่อนดีกว่าไอ้ต้า เชื่อเลยว่าสมาชิกในแก๊งจะต้องตกใจที่เห็นมึง"
นี่คือเหตุผลที่ต้ากลับมาหาผม ผมไม่รู้ว่าไอ้เก้ามันแค้นอะไรผม แต่ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เรือนั้น ผมรู้ข่าวว่าใอ้ก่าวก็โดนยิง ส่วนคนที่ยิงไอ้ก้าวจนบาดเจ็บเจียนตายก็ไม่ใช่ใคร ยัยจูนน่นเอง ยังดีที่เนสกับยัยโอปอล์ปลอดภัย แต่ันับจากวันนี้ไป Rebor9th คงจะวุ่นวายกันอย่างแน่นอน
MOONLIGHTY SAY: จบแล้วหนึ่งตอน ขอกบอกว่านิยายเรื่องนี้ผมแต่งเพื่อสนองตัวเองทั้งนั้น ส่วนตัวละครก็ไม่ใช่ใคร สมาชิกเด่นๆใน Reborn9th ทั้งนั้น ชื่อเรื่องมันสั่วแต่อย่าไปสนใจ เพราะผมคิดชื่อไม่ออก ^3^ ยังไงก็ต้องดูเสียงตอบรับเพราะไม่งั้นผมก็จะไม่แต่งต่อ โฮะๆ
สวัสดีครับผมชื่อว่า เต๋า เหตุที่ชื่อ เต๋า คงเป็นเพราะแม่ของผม ท่านเป็นนักพนันลูกเต๋าและชอบเล่นมันมาก แต่มาเฟียที่ไหนชื่อ ลูกเต๋า บ้างหล่ะครับ ชื่อเต๋าอย่างเดียวก็พอ แม่น่ะสวยและเล่นพนันลูกเต๋าเก่งมากและเพราะเหตุนี้ พ่อผมซึ่งเป็นถึงหัวหน้ามาเฟียจะไม่ตกหลุมรักได้อย่างไร
พวกท่านแต่งงานกัน จนกระทั่งผมเกิดออกมา และเรื่องตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียคงไม่ต้องบอกว่าใครจะเป็นคนรับต่อ ผมนี่เองแหละครับ เนื่องจากผมเป็นลูกชายคนเดียวเรื่องการรับตำแหน่งเลยไม่มีปัญหา
แก๊งของผมคือ แก๊งReborn9th ครับ ซึ่งแก๊งของผมก็เป็นแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ลูกน้องของผมเปรียบเสมือนครอบครัว จึงไม่แปลกที่แก๊งของผมจะแข็งแกร่ง และแน่นอนเรื่องที่ผมเป็นมาเฟียยังคงถูกปิดเป็นความลับ แน่หล่ะจะให้ใครรู้ได้ยังไง
วันนี้ผมว่างงานก็เลยมานั่งกระดิกเท้าดูบอลที่โซฟาตัวใหญ่ กลางห้องน้ำเล่น พร้อมกับจิบเบียร์เย็นๆกระป๋องนึง
“พี่เต๋าขอเงินหน่อยดิ”เสียงหวานนี่ไม่ใช่เสียงผมแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงน้องสาวคนเดียวของผมเองแหละ เธอชื่อว่า ‘เนส’ อย่างที่บอกไปผมเป็นลูกคนเดียว เนสไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของผม แค่เป็นเด็กกำพร้าที่คุณแม่รับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมเท่านั้น
“ขออีกแล้วหรอเนส ไม่ให้แล้ว!”
“หง่ะ! เค้าเป็นน้องพี่นะ ขอเงินหน่อยแค่ 1000 เดียวเอง เค้าจะเอาไปซื้อซีดีดงบังชินกิ อัลบั้มนี้แจจุงนอนแช่ในอ่างน้ำเลยนะพี่ แบบมันหายากมากๆแล้วขาดอีกแค่พันเดียว”เนสเขย่ามือผมแล้วทำหน้าตาออดอ้อนที่มันคิดว่าน่ารักมากที่สุด แต่ผมกลับคิดว่ามันน่าหมั่นไส้มากกว่า
“ไม่! ถ้าแกอยากดูแจจุงแช่น้ำ เดี๋ยวฉันถอดเสื้อนอนแช่น้ำให้แกดูก็ได้ หน้าฉันก็ไม่ได้หล่อน้อยไปกว่าแจจุงซักนิด”
“ไม่ พี่อย่าพูดนะ แค่ฉันคิดมันก็หลอนแล้ว”
“เพราะปากเธอมันเป็นแบบนี้ นั้นก็อดซะเถอะ!”
“เออ ฉันไม่ขอพี่แล้วก็ได้ ฉันเข้าใจดีก็ฉันมันไม่ใช่น้องแท้ๆของพี่ใช่ไหมหล่ะ พี่เลยไม่อยากดูแลฉัน ต่อจากนี้ไปฉันจะไปเต้นโคโยตี้แถวๆฟิวเจอร์ เพื่อหาเงินเอาไปใช้ เฮ้อ..ไม่รู้ว่าฉันจะได้รับความทุกข์มากแค่ไหน กระซิกๆ”
“อ้ะเอาไป”ผมยื่นแบงค์พันสองใบไปให้เนส ซึ่งเธอก็รีบดึงมันออกไปจากมือผมทันที แล้วยิ้มหน้าบาน
“ฉันว่าแล้วว่าพี่น่ะใจดี พี่น่ารักที่สุดเลย”
“น้อยๆเถอะยัยเนส ฉันกลัวว่าผู้ชายแถวๆฟิวเจอร์จะชักตายเพราะแกหรอก”เนสโบกมือใส่ผมก่อนที่จะวิ่งแจ้นออกจากบ้านไป เฮ้อ! วันๆมันเอาเงินไปซื้อดีวีดีเกาหลี เลี้ยงสาว สรุปแล้วยัยเนสเป็นตัวผลาญเงินผมดีๆนี่เอง
แต่ผมก็ดูบอลถึงสิบนาที เนสมันก็วิ่งเข้ามาก่อกวนผมอีก
“อะไรของเธออีกหล่ะเนี่ย ฉันดูบอลอยู่นะยัยหมู”
“ถ้าฉันหมูพี่ก็หมีควายแล้วดิ แค่จะมาบอกว่า ขับรถไปส่งหน่อย”
“ขับรถ ? ออดี้สีแดงสุดเฉี่ยวของเธอก็มี ขับไปเองซิ”
“คือว่า พี่ฟังเค้านะ คือเมื่อวันก่อนเค้าเอาออดี้ไปซิ่งที่สนามอ้ะ แล้วเผอิญซิ่งเร็วไปหน่อยรถมันเลยไปสแควสซ์กับสนามอ้ะ ฝากระโปรงเปิด หม้อน้ำปลิวไปข้างทางเลย ตอนนี้นอนสงบอยู่ที่อู่อ้ะ”
“นี่ยัยโอปอล์ชวนเธอไปแข่งอีกแล้วหรอ!”ผมพูดถึงโอปอล์เพื่อนสนิทของยัยเนสมัน
“พี่อย่ามาเรียกลูกชายเค้าว่า ยัย นะ!!”ผมถอนหายใจพรืดกับนิสัยเด็กจนปัญญาอ่อนของเนส แล้วหันไปดูบอลต่อ แต่เนสก็ไม่ยอมแพ้ก่อก่วนผมทุกวิถีทาง
“ไม่รู้หล่ะ พี่ต้องไปส่งเค้าที่ห้างเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าพี่ไม่ยอมไปส่ง คืนนี้เค้าจะส่งคนไปฉุดพี่ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!”
“โอ๊ย! ยัยน้องลามก วุ่นวายกับฉันจริงๆ ไปขึ้นรถให้เร็วเลยด้วย ก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอหมกขยะ”
ผมเป็นถึงหัวหน้ามาแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย แต่น้องสาวไม่แท้กลับใช้โน่นนี่อย่างกับทาส เพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ ผมเลยไม่ชอบขัดใจเนสเท่าไหร่ เธอเลยติดนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง
หลังจากที่ผมส่งเนสเสร็จ เธอก็รีบสะบัดก้นลงจากรถทันที โดยไม่หันมามองผมซักนิดเดียว ผมเลยเอารถไปจอดแล้วเดินไปซื้อน้ำอัดลมดื่ม เนสชอบว่าผม เวลาผมกินน้ำอัดลมมากเกินไป แต่ผมชอบนี่ ยังไงก็ไม่มีใครห้ามได้หรอก ในขณะนั้นเองสายตาผมก็ไปสะดุดตากับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งซึ่งแต่ละคนแต่งตัวเข็ดฟันเสียเหลือเกิน และดูเหมือนกำลังยืนรายล้อมอะไรบางอย่างอยู่ ด้วยความอยากรู้ผมเลยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
“ว่าไงจ๊ะน้องชาย นี่คืนนี้พี่ให้ 4,000เลยนะ”
“ของพี่ 6,000 นะ ไปกับพี่ดีกว่า”
อ๋อ ที่แท้ก็ติดต่อเรื่องอย่างว่า แต่เอ๊ะ คนที่ถูกติดต่อเป็นผู้ชายคนหนึ่งเขาแต่งตัวแบบวัยรุ่น ใส่เสื้อฮูดสีดำและหมวกแก๊ปที่แม็ทเข้ากับชุดอย่างดี
“ก็ผมบอกแล้วไงครับ ผมไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ขอตัวนะครับ”ผู้ชายคนนั้นบอกปัดอย่างสุภาพแล้วเดินออกมาจากกลุ่มผู้หญิงพวกนั้น และในตอนนั้นเองที่เขาเงยหน้ามาสบตากับผมพอดิบพอดี
เปรี๊ยะ! เหมือนกระแสไฟฟ้าอะไรบางอย่างแล่นเข้าร่างกายผม ผมรู้สึกว่าหัวใจผมพองโตแล้วเต้นรัวเหมือนเพลงแรพ ผมกำลังตกหลุมรักเขา รักแรกพบของผม เฮ้ย! ใช่ที่ไหนหล่ะ
“ไอ้เต๋า!”
“...ไอ้ต้า”
ที่สวนสาธารณะผมมานั่งชิงช้ากับต้า ตอนนี้เย็นแล้วแต่ท้องฟ้าก็ยังไม่มืดสนิท ‘ต้า’ เขาเป็นเพื่อนเก่าสมัยเรียนด้วยกัน ผมกับต้าสนิทกันมากๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ในช่วงแรกๆที่ผมเป็นบอสของ Reborn9th ต้าเป็นเสมือนมือขวาของผม เขาคอยช่วยเหลือผมทุกอย่าง เพราะเมื่อก่อนผมเป็นคนไม่เอาถ่าน ต้าก็เปรียบเสมือนเพื่อนและครูของผม
แต่แล้วในช่วงหนึ่งที่ Reborn9th ถูกแก๊งมาเฟียในเครือหักหลัง ผมกับต้าเป็นต้องแยกจากกัน และเมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ภาพในอดีตในวันนั้นก็ไหลย้อนเข้ามาในหัวผม
งานเลี้ยงฉลอง Reborn9th ถูกจัดขึ้นบนเรือสำราญลำใหญ่ ผมและต้ากับสมาชิกในแก๊งทุกคน อยู่ในชุดสูทเต็มยศ
วันนั้นผมดื่มหนักมากเป็นพิเศษ
‘ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน
ถึงฉันจะดีจะเลวขนาดไหน
และคนอย่างฉันก็คงจะขอ รักเธอตลอดไป
ให้คุ้มที่เธอได้ไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ เย...โอว..’
‘เฮ้ย ไอ้เต๋ากูว่ามึงไปนอนเหอะหว่ะ มึงร้องเพลงนี้มาสิบรอบแล้วนะเว้ย’ต้าเข้ามาจับไหล่ผมแต่ผมก็ปัดออกแล้วหันไปตอบมัน
‘ไม่ต้องเลยไอ้ต้า มึงจะแย่งกูร้องใช่ไหมหล่ะ อึก..’พูดไปผมก็สะอึกไป มองเห็นหน้าไอ้ต้าขมวดคิ้วใส่ลางๆ
‘เปล่า แต่มึงเมาเป็นหมา กูเห็นแล้วอนาถใจ’
‘ใครบอกกูเมา มึงจะบ้าหรอ อึก..กูดื่มแต่แป๊ปซี่’
‘แป๊ปซี่บ้าบออะไร มึงดื่มเหล่าไปสิบกว่าขวดแล้ว ยัยเนสมันสับแก้วให้มึงดื่มอ่ะซิ’
‘โอ้ กูว่าแล้วเชียวแปปอึก..ซี่ที่กูดื่มแม่งโครตแสบคอเลย ยัยเนส เธออยู่ไหนมาให้ฉันเตะทีเลย อึก..’ผมโวยวายเหมือนจะไม่ค่อยรู้ตัว ซักพักก็เห็นเนสเดินมาใกล้ๆ เธอกำลังกอดคอกับโอปอล์อยู่ พอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ หัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก
‘กร๊าก ..โอปอล์ดูดิ พี่ฉันเหมือนหมาเลยว่ะ ฮะเฮ้ยๆ’
‘จริงด้วยอะเนส ยิ่งกว่าหมาอีก กร๊ากๆ’ผมมองน้องสาวสองคนด้วยตาขวาง แต่เนสกับโอปอล์ก็ยังไม่หัวเราะแถมยังหัวเราะดังกว่าเดิมอีกด้วย
‘ยัยน้องบ้า ฉันจะตีเธอ อึก!’พูดได้แค่นั้นผมก็กระโจนเข้าไปคว้าตัวเนส แต่ยัยนั่นดันรู้ทันวิ่งหนีไปอีกทาง แล้วหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม ซึ่งผมก็ไล่กวดเธอไปรอบๆงานท่ามกลางเสียงหัวเราะของสมาชิกในแก๊ง แต่พอวิ่งไปวิ่งมาผมก็ไประแทกกับสาวคนหนึ่ง เธอซึ่งถือแก้วไวน์อยู่น้ำในแก้วก็เยกระฉอกออกมาจากแก้วจนหมด และเธอคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน สมาชิกคนสนิทของผมเอง
‘..ยัยทอมจูน’เท่านั้นแหละยัยจูนก็หยิบถาดใส่สปาเก็ตตี้ที่อยู่แถวนั้นมาคว่ำใส่หัวผมทันที
‘ไอ้แก่ เมาแล้วยังทำเก่งอีก ชิ เดี๋ยวเจอหมัด’
‘อ่าว ยัยทอมเป็นหมาด้วยหรอ’และแล้วหมัดหนักๆของผู้หญิงตรงหน้าก็ประเคนใส่ตาผมทันที โอ๊ย ผมผิดไรวะ
พรึบๆพรับ! จู่ๆไฟในงานก็ดับลง พร้อมกับเสียงสมาชิกในแก๊งผมเริ่มวิจารณ์กัน ผมเริ่มหันไปมาท่ามกลางความมืด
ปัง! เพล้ง!!! เสียงกระสุนทะลุกแหวกอากาศก่อนที่จะไปกระแทกกับกระจกส่วนไหนซักส่วนของเรือ ในตอนนั้นทุกคนมอบลงกับพื้นโดยอัตโนมัติ ผมสร่างเมากะทันหันแล้วรีบชักปืนที่ซ่อนอยู่ในชุดสูทออกมาแล้วกลิ้งไปหลบตรงหลังโต๊ะทันที(โอ๊ะหมูกลิ้งได้ พลั้ว-โดนเต๋าตบ)
‘สวัสดีในยามราตรีที่มืดมิด ทุกท่านลองมองออกไปซิ ข้างนอกนั่นดวงจันทร์ดวงโต ...สวยดีนะ หึหึ’เสียงทุ้มที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นและสมาชิกในแก๊งทุกคนต่างตกใจ เมื่อเห็นเจ้าของเสียงอยู่อยู่บนเวที ผมรีบลุกขึ้นไปพร้อมกับตะคอกขึ้นทันที
‘ไอ้ก้าว กูไม่ตลกนะเว้ย มึงเล่นอะไรแบบนี้วะ’
‘แล้วใครบอกว่าผมเล่นหล่ะครับ คุณเต๋า’ ก้าว คือแก๊งมาเฟียใครเครือหนึ่งของผม ในตอนนี้เขายืนแล้วยิ้มกวนใส่หน้าผม พร้อมกับยกปืนในมือเล็งมาที่ตัวผม นั่นเป็นสัญญาให้แก๊งผมประทะกับคนของแก๊งมัน ไอ้ก้าววิ่งลงจากเวที ผมก็เลยวิ่งตามมันไป ผมวิ่งมาถึงหัวเรือแต่ก็ไม่เห็นไอ้ก้าวเลย
‘ไอ้เต๋า ข้างหลัง!’เสียงไอ้ต้าดังขึ้น
ปัง! ผมหันไปทางด้านหลังก็เห็นไอ้ก้าวกำลังจ่อปืนไปอีกทางหนึ่งอยู่ และในทางนั้นก็มีไอ้ต้ายืนอยู่ด้วย ต้ามองหน้าผมจากนั้นร่างของเขาก็ค่อยๆหล่นจากเรือ
‘ไอ้ก้าว! มึงยิงไอ้ต้า!!!’ผมตะคอกไอ้ก้าวทันที สีหน้ามันไร้ซึ่งความรู้สึกผิด แถมยังยิ้มเหยียดมาให้ผมอีก
‘มึงทรยศแก๊งกูหรอ ก็ไหนมึงทำสัญญาแล้วไง มึงกล้าลองดีหรอไอ้ก้าว!’
‘ไม่มีสัจจะในหมู่มาฟียครับบอส ลาก่อน ปัง!’ พอก้าวพูดจบเขาก็เหนี่ยวไกปืนออกมาทันที ผมที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกกระสุนนัดนั้นกระแทกใส่ เลือดสีแดงข้นไหลออกมาจากบาดแผล และร่างของผมทรุดนอนกับพื้น
เสียงการปะทะปืนกันก็ยังคงดังไปทั่วเรือ ก้าวเดินเข้ามาหาผมแล้วนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง จากนั้นเขาก็เอื้อมมือมากระชากเส้นผมของผมขึ้น ผมได้แต่มองหน้ามันอย่างเครียสแค้น
“...มึง...!”
‘เมื่อกี๊ผมเล็งพลาดไปหน่อย แต่มาเฟียห้ามทำร้ายฝ่ายตรงข้ามเมื่อได้รับบาดเจ็บ ยังไงผมก็ชนะอยู่ดีลูกน้องผมเยอะกว่านะครับ บอส ไม่ซิ คุณเต๋า หึหึ’
‘ทำไมมึงต้องทำแบบนี้..’
‘แก้แค้นคุณยังไงหล่ะครับ’จากนั้นภาพทุกอย่างก็มืดสนิท นั่นคือความทรงจำครั้งสุดท้ายในครั้งนั้นของผม
“แล้วมึงรอดมาได้ยังไง ไอ้ต้า ก็มึงโดนยิง”ผมถามไอ้ต้าอีกครั้ง มันหันมามองหน้าผมก่อนที่จะหัวเราะ
“กูโดนยิงแต่กูหลบทัน มันแค่สแควสซ์กับไหล่ๆกู แล้วกูหลบแรงไปหน่อยก็เลยตกน้ำ มึงก็รู้ว่ากูว่ายน้ำไม่แข็ง ก็เลยตะเกียกตะกายเป็นหมาตกน้ำอยู่ตรงนั้น โชคดีที่กูเจอเรือของไอ้ก้าวมันพดอตะกายเข้าไปได้ก็เข้าไปแอบในเรือของมันทันที”
“เรือของไอ้ก้าว มึงอย่าบอกนะว่าตลอด 2 ปีที่มึงหายหัวไป มึงอยู่กับไอ้เก้า”ไอ้ต้าพยักหน้าให้ผมแล้วมันก็พูดต่อ
“ใช่ กูปลอมตัวเป็นลูกน้องมัน และกูก็กลับมาหามึง”
“แล้วทำไมมึงต้องกลับมาหากูหล่ะ”
“เพื่อมาเตือนมึงว่า ไอ้ก้าวจะกลับมาฆ่ามึงยังไงหล่ะ!”
“พี่เต๋า ฉันหาตัวพี่ซะทั่วเลย มานั่งอะไรตรงนี้ แล้วนั่นพี่นั่งอยู่กับใครน่ะ”เสียงเนสดังแจ้วๆทางด้านหลัง ผมกับไอ้ต้าเลยหันไปมอง
“ไง ยัยเนส ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ”ไอ้ต้าพูดแล้วโบกมือไปให้
“ผ..ผีพี่ต้า ค่อก!”เนสมองไอ้ต้าตาโตแล้วยกนิ้วชี้ไปที่มัน ก่อนที่จะเป็นลมทรุดลงกับพื้น
"กูว่ามึงกลับบ้านกับกูก่อนดีกว่าไอ้ต้า เชื่อเลยว่าสมาชิกในแก๊งจะต้องตกใจที่เห็นมึง"
นี่คือเหตุผลที่ต้ากลับมาหาผม ผมไม่รู้ว่าไอ้เก้ามันแค้นอะไรผม แต่ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เรือนั้น ผมรู้ข่าวว่าใอ้ก่าวก็โดนยิง ส่วนคนที่ยิงไอ้ก้าวจนบาดเจ็บเจียนตายก็ไม่ใช่ใคร ยัยจูนน่นเอง ยังดีที่เนสกับยัยโอปอล์ปลอดภัย แต่ันับจากวันนี้ไป Rebor9th คงจะวุ่นวายกันอย่างแน่นอน
MOONLIGHTY SAY: จบแล้วหนึ่งตอน ขอกบอกว่านิยายเรื่องนี้ผมแต่งเพื่อสนองตัวเองทั้งนั้น ส่วนตัวละครก็ไม่ใช่ใคร สมาชิกเด่นๆใน Reborn9th ทั้งนั้น ชื่อเรื่องมันสั่วแต่อย่าไปสนใจ เพราะผมคิดชื่อไม่ออก ^3^ ยังไงก็ต้องดูเสียงตอบรับเพราะไม่งั้นผมก็จะไม่แต่งต่อ โฮะๆ
แหวน
