~::MØÑ€Ÿ::~
ชื่อเสียง&น้ำใจ
ทีอยู่
by Mafia of Reborn9th มาเฟียร้ายป่วนโลก Chepter7
ผมกับต้าและพี่พลอยนั่งอยู่ในห้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ข้างๆกันมีจูนกำลังใช้งานคอมพิวเตอร์ค้นหาที่อยู่ของก้าว ไม่ซิต้องบอกว่าตำแหน่งของโอปอล์มากกว่า โชคดีที่ตัวส่งสัญญาณถูกซ่อนไว้ในต่างหูของโอปอล์ เราจึงมีโอกาสหาที่อยู่ของเธอพบ
ผมส่งกำลังคนส่วนหนึ่งให้ไปตามตัวพี่ดรีม โชคดีที่เธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่สลบไปเท่านั้น ตอนนี้เธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อรอดูอาการอีกที
“ได้หรือยังจูน”
“ยังค่ะบอส สัญญาณถูกรบกวนมาก กรุณารอซักครู่นะคะ”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นไวขนาดนี้”พี่พลอยพูดเสียงนิ่งในบรรยากาศที่เงียบสนิท ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน เรื่องมันซับซ้อนยิ่งกว่าที่ผมคิดไว้ เบื้องหลังนี่มันมีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมไม่รู้ ทั้งเรื่องที่ก้าวแค้นผม ทั้งที่เรื่องที่เนสกับโอปอล์ถูกจับตัวไป และเรื่องที่เจนเป็นน้องสาวของก้าว
ในหัวผมเฝ้าถามตัวเองว่า การที่เจนปรากฏตัวขึ้นนั้นเพื่อปั่นหัวผม หรือหลอกล่อความสนใจ ใช่หรือเปล่า? ผมโกรธและเจ็บใจมาก ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
“เมื่อกี้ ตอนที่ก้าวโทรมาน่ะ...”ผมเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด ทุกคนจึงเพ่งความสนใจมาที่ผม ยกเว้นจูนที่ยังคงวุ่นวายกับคอมพิวเตอร์ของเธอ แต่กระนั้นก็เถอะ ผมรู้ว่าเธอฟังอยู่
“มันบอกฉันว่า เจนเป็นน้องสาวของมัน ฉันอยากให้ทุกคนได้รับรู้เรื่องนี้ เพราะถ้าเจอเธออีกครั้งเมื่อไหร่ ก็จับตัวเธอไว้อย่าปล่อยให้เธอลอยนวล”
“เฮ้ย! ไอ้เต๋าทำแบบนี้จะดีหรอวะ บางทีนี่อาจจะเป็นแผนของไอ้ก้าวอีกก็ได้”
“เรื่องจริงจะเป็นยังไงก็ตาม เพราะเราต่างก็ไม่รู้ที่มาของเจนว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นใคร แต่ฉันก็ไม่อยากให้ทุกคนประมาท รอบตัวเราเต็มไปด้วยศัตรู ในคนสิบคน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นมิตร”
“นายรู้หรือเปล่า ว่าทำไมก้าวถึงแค้นนายขนาดนั้น!”ต้าเอ่ยปากถามผมอีกครั้ง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทุกอย่างมันต้องมีเหตุผลซิ”
“ใช่ ทุกอย่างมันต้องมีเหตุผล”เสียงจูนดังแทรกเข้ามาทำให้ผมหันไปมองเธอ ซึ่งเธอก็กำลังมองผมอยู่เช่นกัน จูนหมุนเก้าอี้เพื่อที่จะพูดกับผมได้อย่างสะดวก เธอดันแว่นกรอบเหลี่ยมนั่นขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดต่อ
“ฉันกับก้าวน่ะเมื่อก่อนเคยเป็นแฟนกัน”
“อะไรนะ!”ผมลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ จนต้าต้องดึงชายเสื้อให้ผมนั่งลงแบบเดิม จากนั้นจูนถึงเล่าต่อ
“เราเป็นแฟนกันตั้งแต่เขาเข้าวงการมาเฟีย เป็นนักพนันและจอมวางแผน ฉันกับก้าวรักกันมาก เราพูดกันทุกเรื่อง มีครั้งหนึ่งฉันเคยถามว่า ทำไมเขาถึงทำงานนี้ รู้ไหมก้าวบอกว่ายังไง เขาบอกว่าเขาต้องการเข้ามาเพื่อแก้แค้นนาย ฉันเองก็ตกใจแล้วก็ถามเขาต่อไปอีกว่า ทำไม เขาบอกฉันว่านายฆ่าพี่สาวของเขา”
“ไม่จริงหรอก! ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีพี่สาว อีกอย่างคนที่ฉันฆ่าก็คือพวกมือปืนที่จ้องจะทำร้ายแก๊งเราเท่านั้น”
“นั้นก็แปลว่า ก้าวเข้าใจผิด?”พี่พลอยพูดเสริมแต่จูนก็พูดขัดขึ้นมาอีก
“ตอนแรกฉันก็คิดว่าอย่างนั้น แต่ก้าวบอกว่าเมื่อสามปีก่อนนายขับรถชนพี่สาวของเขา”
ขับรถชนหรอ ผมเคยขับรถชนคนด้วยหรอ เอ๊ะ! แต่จะว่าไปก็มีครั้งหนึ่งเมื่อสามปีก่อนหลังจากที่ผมเพิ่งรับตำแหน่งได้ไม่นาน วันนั้นผมดื่มหนักมาก เมาแอ๋เป็นหมา ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว เนสที่ดื่มน้อยกว่าผมก็อาสาเป็นคนขับรถกลับมาเอง เพราะแต่ละคนก็มีสภาพไม่ต่างจากผมเลย
‘ขอบคูนเจงๆที่เธอยังร๊าก ..ม่ายเคยเปลี่ยนน....ถึงช้านจะดีจะเลวขนาดหน๊าย..’
‘โอ๊ย แกเปลี่ยนซักทีเหอะไอ้พี่ต๋าว ร้องเพลงนี้มาสิบรอบแล้ว ฉัน..เบื่ออ่า..’ยัยเนสทำตาปรือๆแล้วบอกผม ผมเลยหันไปหัวเราะใส่หน้าเธอ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าขำ
“เฮ้ย!”
เอี๊ยดดดดด!!! จู่ๆยัยเนสก็เหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ตัวผมถูกกระชากจนหน้าไปกระแทกกับกระจกด้านหน้าเต็มแรง
ปัง!
ความเงียบเกิดขึ้นขณะหนึ่ง ผมค่อยๆดันตัวเองจากระจกแล้วกลับลงมานั่งที่เดิม เลือดกำเดาไหลออกจากจมูกเหมือนก็อกน้ำแตกผมเช็ดเลือดกับเสื้อตัวนอก จากนั้นก็หันไปโวยยัยเนสอย่างไม่สบอารมณ์
“เกิดอะไรขึ้นว๊ายายเนส เธอเบรกรถทามมายเนี่ย”เนสหันกลับมาแล้วยิ้มหน้าเจื้อนให้ผม
“สงสัยฉันจะขับชนหมาเข้าน่ะพี่ หมาตัวใหญ่มากเลยด้วย”
“อ่าว! ทำบาปทำกามอีกแล้ว รีบปายต่อเหอะ”
“จะให้ช้านขับต่อใช่ม๊าย ได้เลยเพ่!”
ปับ ปับ ปับ!
“เกิดอะไรขึ้นอีกว๊ายัยเนส ทำไมยังไม่ขับออกไปซักทีอ่า แล้วเคาะรถทำไมนักหนา ช้านจะนอน”
“เค้าม่ายได้เคาะซ๊ากหน่อยอา คนข้างๆประตูพี่ต่างหากที่เคาะ แงๆๆ”ยัยเนสบอกผมก่อนที่เธอจะเอาหัวเขกกับพวงมาลัย เป็นอะไรนะนั่นอะ ข้างประตูผมมันมีอะไร
ปับ ปับ! เออ! นี่ก็เคาะอยู่นั่นแหละ รำคาญจะแย่อยู่แล้ว
“อ๊าก” เสียงผมเองครับ
“แงๆๆ” เสียงเนสครับ
มีชายหนุ่มที่บนตัวอาบด้วยเลือดเต็มไปหมด ดูยัยเนสสินั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าเลย ไม่แตกต่างจากผมหรอกเพราะผมก็นั่งมองตาค้างเหมือนกินกาแฟมา 10 แก้วเลย
“มึงลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ มึง!”
“ยัยเนส เหยียบให้มิดเลย”สิ้นเสียงผมยัยเนสก็เหยียบมิดเท้า รถเคลื่อนตัวไปด้านหน้าทิ้งให้ร่างอาบไปด้วยเลือดนั้นยืนนิ่งอยู่ข้างหลัง
“กรี๊ด! กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด...ดด”ยิ่งยัยเนสระเบิดเสียงโหยหวนมากเท่าไหร่รถก็ยิ่งขับแรงขึ้นเท่านั้น
“เนส ผู้ชายคนนั้นคงไม่ใช่ผีหรอกนะ”
“ไม่รู้ แต่ถ้าไม่ใช่ผีก็คงเจ้าของหมานั่นแหละค่ะ โฮ โฮ ฮือ...”
นี่! อย่าบอกนะว่า สิ่งที่ยัยเนสขับรถชนจริงๆแล้วก็คือ พี่สาวของไอ้ก้าว แต่เพราะเราทั้งคู่เมาก็เลยคิดว่าหมา และผู้ชายที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดคนนั้นก็คือ ไอ้ก้าว งั้นหรอ ‘ซวยแล้วไง’
“ตกลงว่า นายไปฆ่าพี่สาวของก้าวจริงหรือเปล่าน่ะเต๋า”พี่ดรีมถามขึ้นทำให้ผมหลุดจากความคิดในอดีต
“น่าจะจริงครับ แต่พี่ ...ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ วันนั้นผมเมามากเลย”
“เฮ้อ! กรรมของมึงจริงๆแล้วไอ้เต๋า”ต้าเพื่อนที่แสนดีตบหลังผมอย่างให้กำลังใจ ใช่แล้วถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ตั้งใจ แต่นี่ก็คือความผิดที่ผมสมควรที่จะรับผิดชอบ
“บอสคะ หาตำแหน่งของเนสและโอปอล์พบแล้วค่ะ!”
“ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ”
ผมเดินออกมาถึงหน้าบ้าน แต่ทันทีที่เปิดประตูก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโผเข้ากอดตัวผมทันที
“ฮือ ฮือ เต๋า ...เต๋าช่วยเจนด้วย”เจนหรอ! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ
“จูน พี่ต้า เต๋าพวกนายจะไปไหนกันน่ะ”เจนร้องถามอย่างสงสัย บนใบหน้าหวาน ยังคงเต็มไปด้วยน้ำตา ผมดันตัวเธอออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“พี่ชายเธอจับตัวน้องสาวฉันไป และตอนนี้ฉันกำลังจะไปหามัน”
“ฉันขอไปด้วยคนนะ!”เจนเข้ามากอดแขนผมแล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ แต่ก็ผมเบือนหน้านี้แล้วสะบัดแขนเธอออกแล้วพูดตะคอกกลับไป
“ผู้หญิงอย่างเธอมันน่าฆ่าซะให้ตาย ฉันหมดความอดทนมามากพอแล้ว จบกันที จูน เอาตัวเธอเข้าไปขังในบ้านอย่าให้เธอออกมาได้โดยเด็ดขาด!”
“ค่ะบอส”จูนเข้าไปล็อกแขนเจนตามคำสั่งของผม ส่วนเจนที่กำลังร้องไห้อยู่ก็ร้องหนักขึ้นไปอีก เธอพยายามจะขืนตัวให้ออกจากจูน ปากก็ร้องเรียกชื่อผมไม่หยุด ส่วนผมน่ะหรอ พยายามที่จะไม่ฟังเสียงเธอแล้วรีบเดินขึ้นรถทันที
“เท่จังเลยนะ ที่ไม่ยอมให้เธอไปด้วยคงเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะบาดเจ็บน่ะซินะ”พี่พลอยพูดเสียงนิ่งแซวผม ในตอนนี้เธออยู่ประจำตำแหน่งคนขับ อย่าดูถูกพี่พลอยนะครับเธอเป็นนักซิ่งเก่าน่ะ
“ไม่ต้องพูดมากน่า”
“ไปกันได้แล้วหล่ะค่ะพี่พลอย”ทันทีที่จูนขึ้นรถมาปุ๊ป รถจากัวร์สีดำกันกระสุนก็พุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วทันที
MOONLIGHTY SAY: อา...ด้วยพระเมตตาของเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง ขอให้นักอ่านที่รักยิ่งทุกท่านสนุกกับเนื้อเรื่องอันสั่วแต่สวยงามเพราะรอยยิ้มแห่งพระบิดาผู้สูงส่ง ข้าให้พระท่านเทพเจ้าแห่งแสงสว่างทรงพระเมตตาพวกท่านตลดไป ...(ละข้อความ) ด้วยเทอญ...
เทพอัศวินครีอุส
ผมกับต้าและพี่พลอยนั่งอยู่ในห้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ข้างๆกันมีจูนกำลังใช้งานคอมพิวเตอร์ค้นหาที่อยู่ของก้าว ไม่ซิต้องบอกว่าตำแหน่งของโอปอล์มากกว่า โชคดีที่ตัวส่งสัญญาณถูกซ่อนไว้ในต่างหูของโอปอล์ เราจึงมีโอกาสหาที่อยู่ของเธอพบ
ผมส่งกำลังคนส่วนหนึ่งให้ไปตามตัวพี่ดรีม โชคดีที่เธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่สลบไปเท่านั้น ตอนนี้เธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อรอดูอาการอีกที
“ได้หรือยังจูน”
“ยังค่ะบอส สัญญาณถูกรบกวนมาก กรุณารอซักครู่นะคะ”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นไวขนาดนี้”พี่พลอยพูดเสียงนิ่งในบรรยากาศที่เงียบสนิท ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน เรื่องมันซับซ้อนยิ่งกว่าที่ผมคิดไว้ เบื้องหลังนี่มันมีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมไม่รู้ ทั้งเรื่องที่ก้าวแค้นผม ทั้งที่เรื่องที่เนสกับโอปอล์ถูกจับตัวไป และเรื่องที่เจนเป็นน้องสาวของก้าว
ในหัวผมเฝ้าถามตัวเองว่า การที่เจนปรากฏตัวขึ้นนั้นเพื่อปั่นหัวผม หรือหลอกล่อความสนใจ ใช่หรือเปล่า? ผมโกรธและเจ็บใจมาก ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
“เมื่อกี้ ตอนที่ก้าวโทรมาน่ะ...”ผมเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด ทุกคนจึงเพ่งความสนใจมาที่ผม ยกเว้นจูนที่ยังคงวุ่นวายกับคอมพิวเตอร์ของเธอ แต่กระนั้นก็เถอะ ผมรู้ว่าเธอฟังอยู่
“มันบอกฉันว่า เจนเป็นน้องสาวของมัน ฉันอยากให้ทุกคนได้รับรู้เรื่องนี้ เพราะถ้าเจอเธออีกครั้งเมื่อไหร่ ก็จับตัวเธอไว้อย่าปล่อยให้เธอลอยนวล”
“เฮ้ย! ไอ้เต๋าทำแบบนี้จะดีหรอวะ บางทีนี่อาจจะเป็นแผนของไอ้ก้าวอีกก็ได้”
“เรื่องจริงจะเป็นยังไงก็ตาม เพราะเราต่างก็ไม่รู้ที่มาของเจนว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นใคร แต่ฉันก็ไม่อยากให้ทุกคนประมาท รอบตัวเราเต็มไปด้วยศัตรู ในคนสิบคน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นมิตร”
“นายรู้หรือเปล่า ว่าทำไมก้าวถึงแค้นนายขนาดนั้น!”ต้าเอ่ยปากถามผมอีกครั้ง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทุกอย่างมันต้องมีเหตุผลซิ”
“ใช่ ทุกอย่างมันต้องมีเหตุผล”เสียงจูนดังแทรกเข้ามาทำให้ผมหันไปมองเธอ ซึ่งเธอก็กำลังมองผมอยู่เช่นกัน จูนหมุนเก้าอี้เพื่อที่จะพูดกับผมได้อย่างสะดวก เธอดันแว่นกรอบเหลี่ยมนั่นขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดต่อ
“ฉันกับก้าวน่ะเมื่อก่อนเคยเป็นแฟนกัน”
“อะไรนะ!”ผมลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ จนต้าต้องดึงชายเสื้อให้ผมนั่งลงแบบเดิม จากนั้นจูนถึงเล่าต่อ
“เราเป็นแฟนกันตั้งแต่เขาเข้าวงการมาเฟีย เป็นนักพนันและจอมวางแผน ฉันกับก้าวรักกันมาก เราพูดกันทุกเรื่อง มีครั้งหนึ่งฉันเคยถามว่า ทำไมเขาถึงทำงานนี้ รู้ไหมก้าวบอกว่ายังไง เขาบอกว่าเขาต้องการเข้ามาเพื่อแก้แค้นนาย ฉันเองก็ตกใจแล้วก็ถามเขาต่อไปอีกว่า ทำไม เขาบอกฉันว่านายฆ่าพี่สาวของเขา”
“ไม่จริงหรอก! ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีพี่สาว อีกอย่างคนที่ฉันฆ่าก็คือพวกมือปืนที่จ้องจะทำร้ายแก๊งเราเท่านั้น”
“นั้นก็แปลว่า ก้าวเข้าใจผิด?”พี่พลอยพูดเสริมแต่จูนก็พูดขัดขึ้นมาอีก
“ตอนแรกฉันก็คิดว่าอย่างนั้น แต่ก้าวบอกว่าเมื่อสามปีก่อนนายขับรถชนพี่สาวของเขา”
ขับรถชนหรอ ผมเคยขับรถชนคนด้วยหรอ เอ๊ะ! แต่จะว่าไปก็มีครั้งหนึ่งเมื่อสามปีก่อนหลังจากที่ผมเพิ่งรับตำแหน่งได้ไม่นาน วันนั้นผมดื่มหนักมาก เมาแอ๋เป็นหมา ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว เนสที่ดื่มน้อยกว่าผมก็อาสาเป็นคนขับรถกลับมาเอง เพราะแต่ละคนก็มีสภาพไม่ต่างจากผมเลย
‘ขอบคูนเจงๆที่เธอยังร๊าก ..ม่ายเคยเปลี่ยนน....ถึงช้านจะดีจะเลวขนาดหน๊าย..’
‘โอ๊ย แกเปลี่ยนซักทีเหอะไอ้พี่ต๋าว ร้องเพลงนี้มาสิบรอบแล้ว ฉัน..เบื่ออ่า..’ยัยเนสทำตาปรือๆแล้วบอกผม ผมเลยหันไปหัวเราะใส่หน้าเธอ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าขำ
“เฮ้ย!”
เอี๊ยดดดดด!!! จู่ๆยัยเนสก็เหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ตัวผมถูกกระชากจนหน้าไปกระแทกกับกระจกด้านหน้าเต็มแรง
ปัง!
ความเงียบเกิดขึ้นขณะหนึ่ง ผมค่อยๆดันตัวเองจากระจกแล้วกลับลงมานั่งที่เดิม เลือดกำเดาไหลออกจากจมูกเหมือนก็อกน้ำแตกผมเช็ดเลือดกับเสื้อตัวนอก จากนั้นก็หันไปโวยยัยเนสอย่างไม่สบอารมณ์
“เกิดอะไรขึ้นว๊ายายเนส เธอเบรกรถทามมายเนี่ย”เนสหันกลับมาแล้วยิ้มหน้าเจื้อนให้ผม
“สงสัยฉันจะขับชนหมาเข้าน่ะพี่ หมาตัวใหญ่มากเลยด้วย”
“อ่าว! ทำบาปทำกามอีกแล้ว รีบปายต่อเหอะ”
“จะให้ช้านขับต่อใช่ม๊าย ได้เลยเพ่!”
ปับ ปับ ปับ!
“เกิดอะไรขึ้นอีกว๊ายัยเนส ทำไมยังไม่ขับออกไปซักทีอ่า แล้วเคาะรถทำไมนักหนา ช้านจะนอน”
“เค้าม่ายได้เคาะซ๊ากหน่อยอา คนข้างๆประตูพี่ต่างหากที่เคาะ แงๆๆ”ยัยเนสบอกผมก่อนที่เธอจะเอาหัวเขกกับพวงมาลัย เป็นอะไรนะนั่นอะ ข้างประตูผมมันมีอะไร
ปับ ปับ! เออ! นี่ก็เคาะอยู่นั่นแหละ รำคาญจะแย่อยู่แล้ว
“อ๊าก” เสียงผมเองครับ
“แงๆๆ” เสียงเนสครับ
มีชายหนุ่มที่บนตัวอาบด้วยเลือดเต็มไปหมด ดูยัยเนสสินั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าเลย ไม่แตกต่างจากผมหรอกเพราะผมก็นั่งมองตาค้างเหมือนกินกาแฟมา 10 แก้วเลย
“มึงลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ มึง!”
“ยัยเนส เหยียบให้มิดเลย”สิ้นเสียงผมยัยเนสก็เหยียบมิดเท้า รถเคลื่อนตัวไปด้านหน้าทิ้งให้ร่างอาบไปด้วยเลือดนั้นยืนนิ่งอยู่ข้างหลัง
“กรี๊ด! กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด...ดด”ยิ่งยัยเนสระเบิดเสียงโหยหวนมากเท่าไหร่รถก็ยิ่งขับแรงขึ้นเท่านั้น
“เนส ผู้ชายคนนั้นคงไม่ใช่ผีหรอกนะ”
“ไม่รู้ แต่ถ้าไม่ใช่ผีก็คงเจ้าของหมานั่นแหละค่ะ โฮ โฮ ฮือ...”
นี่! อย่าบอกนะว่า สิ่งที่ยัยเนสขับรถชนจริงๆแล้วก็คือ พี่สาวของไอ้ก้าว แต่เพราะเราทั้งคู่เมาก็เลยคิดว่าหมา และผู้ชายที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดคนนั้นก็คือ ไอ้ก้าว งั้นหรอ ‘ซวยแล้วไง’
“ตกลงว่า นายไปฆ่าพี่สาวของก้าวจริงหรือเปล่าน่ะเต๋า”พี่ดรีมถามขึ้นทำให้ผมหลุดจากความคิดในอดีต
“น่าจะจริงครับ แต่พี่ ...ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ วันนั้นผมเมามากเลย”
“เฮ้อ! กรรมของมึงจริงๆแล้วไอ้เต๋า”ต้าเพื่อนที่แสนดีตบหลังผมอย่างให้กำลังใจ ใช่แล้วถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ตั้งใจ แต่นี่ก็คือความผิดที่ผมสมควรที่จะรับผิดชอบ
“บอสคะ หาตำแหน่งของเนสและโอปอล์พบแล้วค่ะ!”
“ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ”
ผมเดินออกมาถึงหน้าบ้าน แต่ทันทีที่เปิดประตูก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโผเข้ากอดตัวผมทันที
“ฮือ ฮือ เต๋า ...เต๋าช่วยเจนด้วย”เจนหรอ! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ
“จูน พี่ต้า เต๋าพวกนายจะไปไหนกันน่ะ”เจนร้องถามอย่างสงสัย บนใบหน้าหวาน ยังคงเต็มไปด้วยน้ำตา ผมดันตัวเธอออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“พี่ชายเธอจับตัวน้องสาวฉันไป และตอนนี้ฉันกำลังจะไปหามัน”
“ฉันขอไปด้วยคนนะ!”เจนเข้ามากอดแขนผมแล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ แต่ก็ผมเบือนหน้านี้แล้วสะบัดแขนเธอออกแล้วพูดตะคอกกลับไป
“ผู้หญิงอย่างเธอมันน่าฆ่าซะให้ตาย ฉันหมดความอดทนมามากพอแล้ว จบกันที จูน เอาตัวเธอเข้าไปขังในบ้านอย่าให้เธอออกมาได้โดยเด็ดขาด!”
“ค่ะบอส”จูนเข้าไปล็อกแขนเจนตามคำสั่งของผม ส่วนเจนที่กำลังร้องไห้อยู่ก็ร้องหนักขึ้นไปอีก เธอพยายามจะขืนตัวให้ออกจากจูน ปากก็ร้องเรียกชื่อผมไม่หยุด ส่วนผมน่ะหรอ พยายามที่จะไม่ฟังเสียงเธอแล้วรีบเดินขึ้นรถทันที
“เท่จังเลยนะ ที่ไม่ยอมให้เธอไปด้วยคงเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะบาดเจ็บน่ะซินะ”พี่พลอยพูดเสียงนิ่งแซวผม ในตอนนี้เธออยู่ประจำตำแหน่งคนขับ อย่าดูถูกพี่พลอยนะครับเธอเป็นนักซิ่งเก่าน่ะ
“ไม่ต้องพูดมากน่า”
“ไปกันได้แล้วหล่ะค่ะพี่พลอย”ทันทีที่จูนขึ้นรถมาปุ๊ป รถจากัวร์สีดำกันกระสุนก็พุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วทันที
MOONLIGHTY SAY: อา...ด้วยพระเมตตาของเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง ขอให้นักอ่านที่รักยิ่งทุกท่านสนุกกับเนื้อเรื่องอันสั่วแต่สวยงามเพราะรอยยิ้มแห่งพระบิดาผู้สูงส่ง ข้าให้พระท่านเทพเจ้าแห่งแสงสว่างทรงพระเมตตาพวกท่านตลดไป ...(ละข้อความ) ด้วยเทอญ...
เทพอัศวินครีอุส
แหวน
ดีจัง ไม่มีเค้า ^^
![-[DesiLrY]-[G]-](https://2img.net/u/3015/14/94/11/avatars/6-40.jpg)
