~::MØÑ€Ÿ::~
ชื่อเสียง&น้ำใจ
ทีอยู่
by Mafia of Reborn9th มาเฟียร้ายป่วนโลก Chepter5
6:00 หกโมงเช้าแล้ว เสียงหมาแถวบ้านก็เห่าปลุกทำหน้าที่แทนไก่ได้อย่างดี ผมยังไม่ได้นอนเลย ไม่ใช่อะไรหรอก ผมหลับไม่ลง นานแค่ไหนกันนะ ที่ผมไม่ได้เห็นแดดอ่อนๆจากดวงอาทิตย์ยามเช้าแบบนี้ อาบน้ำแล้วออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า แต่ทันทีที่ผมเห็นหน้าของตัวเองในกระจกผมก็แทบช็อค นี่คนหรือหมีแพนด้าวะเนี่ย โทรมเชียว!
ถึงแม้ว่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว แต่ก็ไม่ช่วยให้สภาพโทรมๆแบบนี้ดีขึ้นเลย ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเจนนั่นแหละ แต่ก็ช่างมันเถอะ ผมจะพยายามลืมเรื่องเธอให้เร็วที่สุด แต่ว่า แค่มองขวดลูกกลิ้งยังมองเห็นเป็นหน้าเจนเลยพับผ่าซิ
“เต๋า”
“แว๊ก! พี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”พี่ที่ผมกำลังเรียกเนี่ยไม่ใช่ใครที่ไหน ครูของผมเองแหละเธอชื่อ ‘พลอย’ เธอเป็นคนสอนผมเรื่องการวางแผน อายุมากกว่าผมพอสมควรแต่ถึงกระนั้นหน้าตาของเธอก็ยังดูเหมือนรุ่นเดียวกับผมอยู่เลย พี่พลอยวางหนังสือเล่มหนาลงบนโต๊ะแล้วพูดกับผม
“โทรมเชียว เครียสหรือไง”
“เฮ้อ ...พี่เนี่ยรู้ไปซะหมดเลยนะ มีอะไรบ้างที่พี่ไม่รู้บ้างนะ”ผมว่า แล้วเดินไปนั่งบนเตียงนอน ทอดสายตามองออกไปทางนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย
“ผู้หญิงที่ชื่อ เจน ซินะ”
“ใช่”
“เต๋า นายเป็นบอสของReborn9th นายคือมาเฟียและมาเฟียจะต้องรักภรรยา”พี่พลอยพูดเสียงนิ่ง ผมหันไปมองเธอแล้วพูดสวนทันที
“เธอไม่ใช่ภรรยาผมซะหน่อย”
“ในตอนนี้อาจจะยังไม่ใช่ แต่แค่นี้นายก็ถอยแล้วหรอ”
“เจนชอบไอ้ต้า เธอไม่ได้ชอบผม”
“เจนแค่ชอบ ไม่ได้รัก เธออาจจะไม่ชอบนาย แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะรักนายไม่ได้ พยายามให้ถึงที่สุดก่อนซิ นายเคยบอกเธอหรือยังว่านายรู้สึกยังไง”
“ยัง”
“แล้วนายจะยอมแพ้แล้วหรอ ในเมื่อนายยังไม่ลงมือทำ”ผมไม่ได้จดลิขสิทธิ์คำพูดอันเฉียบคมของพี่พลอย เพราะงั้นคุณสามารถเอาไปใช้ด้นะครับ
“แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง”
“ฉันมีหน้าที่แค่บอกนาย ส่วนนายจะทำยังไงคิดเอาเอง”พี่พลอยหยิบหนังสือขึ้น เธอเปิดหน้าที่อ่านคาไว้หันหลังให้ผมก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
จริงด้วยซินะ ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย ไม่รู้ว่าผลจะออกมาแบบไหนแต่ผมก็ขอสู้ก่อนเถอะ แค่ผู้หญิงคนเดียวผมจะเอาให้อยู่มือเลย วันนี้เป็นวันปีใหม่ซะด้วย ถือโอกาสนี้ชวนเธอออกไปเล่นน้ำข้างนอกดีกว่า ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้จับปืนฉีดน้ำมาเกือบ 10 ปีแล้วก็เถอะ เจนจะต้องมาผมแน่ๆเพราะเธอจะมาหาไอ้ต้า โอ๊ย คิดแล้วเจ็บใจ
กิ๊งก่อง! ผมรีบเด้งตัวจากโซฟา ก่อนที่จะโยนกระป๋องเบียร์ลงไปในถังขยะอย่างแม่นยำ แล้ววิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้านทันที
“อ่าว! เต๋า อยู่บ้านหรอกหรอ”ก็อยู่บ้านน่ะซิครับสุดสวย คงไม่คิดว่าผมจะไปเล่นน้ำหรอกนะ
“อืม”
“แล้วพี่ต้าหล่ะ อยู่หรือเปล่า”
“ไม่อยู่ ไอ้ต้าไปหาจูนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังไม่กลับบ้านเลย”ผมโกหกอะ! จริงๆแล้วไอ้ต้ามันอยู่บ้าน แต่ตอนนี้มันนอนกลมเป็นลูกขนุนอยู่ในห้อง สมน้ำหน้าอยากตื่นสายดีนัก
“อา ..แย่จัง”
“ปกติกว่ามันจะตื่นก็ตอนบ่ายๆนู่น ถ้าไปปลุกมันเดี๋ยวมันจะโวย ไอ้ต้ามันไม่ชอบ”ผมพูดด้วยใบหน้านิ่งสุดริด ส่วนเจนทำหน้าเสียดายแล้วพูดกับผม
“นั้นฉันไปนะ ขอบคุณมาก”อ่าว! จะกลับแล้วหรอ
“เดี๋ยวซิ เดี๋ยว”ผมรีบจับมือเจนไว้ พอเจนหันมาเธอก็ขมวดคิ้วใส่ผมทันที
“ทำไมหรอ”
“ไหนๆเธอก็มาแล้ว ไปเล่นสงกรานต์กันเถอะ”เยส คำขอเดทของผมมันดังออกไปแล้ว แต่เจนกลับขมวดคิ้วแล้วทำหน้าไม่ค่อยเชื่อผมเท่าไหร่
“นายเล่นสงกรานต์ด้วยหรอ”
“อืม เล่นซิ ฉันกำลังออกไปพอดี ไปด้วยกันไหมหล่ะ”อะไรหล่ะ นี่ผมดูเหมือนคนที่เล่นสงกรานต์ไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ เจนคิดอยู่ซักพักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะตอบ
“แต่ว่าฉันยังไม่มีปืนเลยนะ”
“เดี๋ยวฉันซื้อให้”
“ขอบใจนะ”เจนยิ้มให้ผม โอ ช่างเป็นรอยยิ้มที่น่ารักอะไรเช่นนี้ ดีหล่ะ เดทแรกของผม กับเจน เล่นน้ำสงกรานต์
ผมขับรถมอเตอร์ไซต์ออกมาจากบ้าน โดยมีเจนซ้อนท้าย อย่าถามว่าทำไมเป็นมอเตอร์ไซต์ ก็ยัยเนสขโมยรถผมไปอีกแล้วน่ะซิ โอ๊ย ยัยน้องบ้า!
ตอนแรกผมก็พาเจนมาซื้อชุดใหม่ จะให้เธอใส่ชุดสวยมาเล่นน้ำได้ยังไง ก็ต้องใส่ชุดที่มันเล่นสบายๆซิจริงไหม เสื้อสีฟ้าลายดอกกับกางเกงสามส่วนนี่หล่ะเหมาะกับเจนที่สุด และดูเหมือนเธอจะชอบซะด้วย
“นี่ เดี๋ยวฉันออกตังค์เองดีกว่า”เจนพยายามบอกผมด้วยความเกรงใจเมื่อเห็นว่าผมจ่ายค่าชุดให้เธอ
“ไม่ได้ ฉันพาเธอมาซื้อ ฉันก็จะจ่ายเอง”ผมจ่ายเงินให้เจ้าของร้าน พอจะเดินออกจากร้านเจนก็เรียกผมไว้ซะก่อน
“เต๋า”
“?”
“ฉันว่าเสื้อลายดอกสีชมพูเหมาะกับนายดีนะ”ว่าแล้วเธอก็หยิบเสื้อลายดอกสีชมพูมาแนบตัวผม เอิ่ม มันสวยก็จริงอะนะแต่ผมเกลียดสีชมพู ก็คนคิดดูซิ ผมตัวสูงเกือบจะ180เซน แล้วจะให้ผมใส่สีชมพู ผมว่ามันเหมือนตุ๊ดเลย
“ไม่ต้องหรอก ฉันใส่เสื้อกล้ามเล่นก็ได้”
“เอาเหอะน่า สีสวยดีออกนะ”เจนขยั้นขยอผม
ในที่สุดผมก็ต้องใส่มันจนได้ ผมมองสภาพตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกหดหู่เหลือเกิน สีชมพู ให้ตายซิ รับตัวเองไม่ได้เลยนะเนี่ย
“เต๋า นายดูเหมือนตุ๊ดเลย”ที่รัก นั่นหรือคำชมของเธอ
“ไปกันเถอะ”ว่าเสร็จเธอก็จูงมือผมออกมาจากร้าน เหมือนผมเป็นเด็กเลยนะ แต่ก็ช่างเถอะแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ซ่า ซ่า!! เอ่อจะว่ายังไงดีหล่ะ ผมว่าสงกรานต์มันดูวุ่นวายซะเหลือเกิน ขณะที่ผมหลบน้ำอยู่หลังเข่ง เจนกลับถือปืนฉีดน้ำคู่กายอย่างแน่วแน่แล้วฉีดน้ำใส่เด็กกลุ่มหนึ่งอย่างเมามัน ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่าผมคิดผิด เดทของผมไร้ซึ่งความโรแมนติก ไม่ซิแบบนี้ยังจะเรียกว่า เดท อีกหรอ ผมว่ามันไม่ใช่แล้วอะ
“เต๋าออกมาเหอะน่า นายปล่อยให้ฉันโดนยิงคนเดียวเลย”เจนเอ่ยปากชวนผมเป็นรอบที่สี่สิบสอง แต่มือก็ยังไม่หยุดฉีดน้ำ
“ฉันไม่อยากเปียกน้ำ”ผมบอก ให้ตายซิ ยังไงผมก็ไม่มีทางเอาตัวไปรับน้ำนั่นเด็ดขาด เพราะมันไม่ใช่น้ำธรรมดา มันคือน้ำใส่น้ำแข็ง!
“แต่นายเป็นคนชวนฉันออกมานะ กรี๊ด”พอผมได้ยินเสียงเจนกรี๊ดปุ๊ปผมก็ทะลึ่งยืนขึ้นจากเข่ง ผลเป็นไงน่ะหรอแป้งถูกปาเข้าเต็มหน้าผมจังๆ
“ฮ่าๆ”พวกเด็กๆหัวเราะอย่าชอบใจเมื่อเห็นว่าผมเลอะแล้ว ผมค่อยๆปาดแป้งออกจากใบหน้าช้าๆพยายามข่มให้ตัวเองใจเย็นแล้วหันไปหาเจน เธอในตอนนี้น่ะหรอนอกจากเปียกแฉะแล้วเนื้อตัวยังเลอะไปด้วยแป้งไม่ต่างจากผมเลย ไม่ซิออกจะแย่กว่าผมด้วยซ้ำ
“ปี้จาย มาเล่นด้วยกานนะ พวกเราจับตัวปี้จ๋าวเอาไว้แล้ว”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับผม พอผมหันไปมองเธอก็หัวเราะ โอ้โหฟันน้ำนมเพิ่งขึ้นสองซี่ ซ่าจริงๆ
“ปี้จายไม่กล้าหรอครับ ปี้จายอ่อนจัง”
“ถ้าปี้จายไม่มาเล่นด้วย พวกเราจะฉีดน้ำใส่ปี้จ๋าว”ว่าแล้วพวกเด็กๆก็เล็งปืนฉีดน้ำไปที่เจน ส่วนเจนน่ะหรอ ส่งยิ้มมาให้ผม เหมือนเธอเองก็อยากรู้ว่าผมจะทำยังไง ไหนๆก็เลอะแล้ว เล่นซะหน่อยจะเป็นไรไป คิดได้แบบนั้นผมก็กระโดดเข้าเข่งโผล่หัวออกมาแล้วเล็งปืนไปที่พวกเด็กๆทันที ด้วยความแม่นยำเพราะผมยิงปืนบ่อย แน่นอนไม่มีเด็กคนไหนรอดจากผมเลยซักคน ดูถูกผมจังเลยน้องหนู
“กรี๊ดๆ ฮ่าๆ”อ่า สนุกกันเข้าไป เล่นแก้เซ็งครับเล่นแก้เซ็ง
“เฮ้ย เดี๋ยวๆปี้จ๋าวถูกพวกเราฉีดยา กลายเป็นพวกเราแล้ว ปี้จ๋าวไปจัดการปี้จายซะ”เด็กคนนั้นว่าแล้วชี้นิ้วมาที่ผม เจนบ้าจี้รับมุกเด็ก เธอยกกระแป๋งที่ข้างในบรรจุน้ำแล้ววิ่งเอามันมาคว่ำใส่หัวผมทันที
ซ่า!! น้ำแข็ง เย็นถึงใจอา
“...เจน”ผมพูดแล้วยกกระแป๋งอีกใบข้างๆมาสาดใส่หน้าเจน
ซ่า!!!
“น้ำเย็นถึงใจไหม ฮ่าๆ”
สงกรานต์น้ำเย็นของผมเจนและก็พวกเด็กๆยังดำเนินไปอย่างไม่รู้เบื่อ เราเล่นกันนานมาก เล่นจนผมนึกว่าตัวเองเป็นเด็กไปซะแล้วหล่ะ ในที่สุสงกรานต์ก็หยุดลง ผมรู้สึกเหนื่อยและล้าเต็มทน เป็นเพราะว่าเมื่อคืนที่ไม่ได้นอนแน่ๆ ผมบอกเจนว่าผมจะไปซื้อน้ำ ให้เธอรออยู่ตรงนี้ก่อนที่จะเดินออกมา
แกร๊ง! กระป๋องน้ำอัดลมกับกระป๋องน้ำแดงไหลลงมาจากช่องเมื่อผมหยอดเหรียญเข้าในตู้ ผมหยิบมันออกมาถือไว้ในมือแล้วถอยหลังกลับเพื่อไปหาเจน ผมกลับาแล้วแต่ว่าในตอนนี้เจนได้อยู่คนเดียว มีเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งอายุประมาณ 18 ปีกำลังยืนรายล้อมเธออยู่
“พี่สาวไปเล่นน้ำกับผมไหมครับ ผมกับเพื่อนๆกำลังจะไปพอดี”
“แต่ว่า ฉันเล่นไปแล้วนะคะ อีกอย่างเพื่อนพี่ก็จะกลับแล้วด้วย”เจนตอบอย่างสุภาพพยายามแกะมือปลาหมึกของไอ้เด็กเวรนั่น เพื่อนที่ว่าก็คงหมายถึงผมนั่นแหละ
“อ่า พี่มีเพื่อนด้วยหรอครับ แล้วเพื่อนพี่สวยไหมครับ”
“ยังไงก็ชวนเพื่อนพี่ไปด้วยกันก็ได้ครับ เดี๋ยวนั่งรถมอเตอร์ไซต์ผมไปก็ได้ เพิ่งถอยมาเมื่อวานเอง”โห่ไอ้เด็กเปรต มึงเอารถเครื่องมาอวด เดี๋ยวเจอจากัวร์กูไปมึงจะหนาวซับฟาย!
“เอ่อ ..ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวเพื่อนพี่เขาเพลียมาทั้งวันแล้ว ไว้โอกาศหน้าดีกว่า”
“โห่ พี่สาว นั้นบอกให้เพื่อนพี่กลับบ้านไปดีกว่า แล้วพี่ไปกับพวกผม”ไอ้เด็กคนนั้นทท่าโอบเจนแล้วออกแรงขืนตัว ผมที่ทนมองเหตุการณ์ไม่ไหวก็รีบเดินเข้าไปผลักไอ้เด็กคนนั้นให้ห่างจากทันที
“โอ๊ย! ไอ้สัตว์ ใครผลักกูวะ”เด็กคนนั้นสบถคำหยาบออกมา ผมเลยตอบมันไป
“กูเอง”ผมบอกเสียงนิ่ง ส่งสายตาให้มันรู้ว่าผมกำลังโกรธ มันมองหน้าผมด้วยแววตาขี้ขลาด แต่ก็ยังจะเอ่ยท้าผม เด็กเวรนี่ชอบลองของนัก
“เฮ้ยมึงอยากล้างปากด้วยเลือดใช่ไหมวะ พวกเราจัดการมัน”พอไอ้หน้าปลากระโห้พูดจบ พวกลูกน้องหน้าปลากระดี่ทั้งหลายก็วิ่งเข้ามาหาผมอย่างเลือดร้อนพร้อมกับอาวุธในมือของมัน
พลั่ก! ใครซักคนเอาไม้มาทุบหลังผม ไอ้เวรเอ้ยพวกมึงเนี่ยนะ กูง่วงๆอยู่ตื่นหมด ผมหันกลับไปหาไอ้เด็กที่ตีหลังผม กระชากหัวมันแล้วตบหน้า แล้วเอาไม้ทุบหลังมันคืน ส่วนพวกที่เหลือพอเห็นว่าผมโดนไม้ฟาดแล้วยังไม่เป็นอะไรก็เริ่มจะสมองฝ่อ แต่ก็ยังเข้ามาตะลุมบอลกับผมตามหน้าที่ ให้ผมเตะให้ผมถีบมันซักสองสามที ก่อนที่จะฟอร์มเจ็บลงไปนอนกับพื้นบอกให้ลูกพี่มันรู้ว่า ‘เค้าสู้ไม่ไหวแล้วนะตัวเอง’
ภายในไม่กี่นาทีผมก็สามารถล่มกองทัพไอ้เด็กเวรจะมันลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น ปากหน้าอะไรเนี่ยเลือดอาบหมด ก็บอกแล้วอย่ามาเล่นกับผม
เพล้ง!
“โอ๊ย!”
“เต๋า!!”เจนร้องอย่าตกใจเมื่อไอ้หน้าปลากระโห้เอาขวดเหล้ามาตีใส่หัวผม ไอ้ห่านี่ เดี๋ยวกูก็ยิงทิ้งเลยหว่ะ ปืนกูก็เหน็บไว้ที่เอวนะพวกมึง แต่กลัวว่าเจนจะกลัวผมหรอก ผมถึงไม่หยิบมันมาใช้
ผมได้กลิ่นเลือดตัวเองอย่างชัดเจน จะว่ายังไงอะ ผมแสบไปหมดแล้วเนี่ย แทบจะไม่อยากขยับ พอไอ้ปลากระโห้เห็นว่าผมเลือดออกมันก็ได้ใจเข้ามากระทืบผมอีก ตอนนี้ผมแสบหัวขอเวลาแสบหัวก่อน(มีการขอเวลาด้วย-เจน)
‘ไปเที่ยวกันไหม ...จะไปก็รีบไป ไปกับพี่แล้วสบาย เดี๋ยวพี่จะพาไปกินตับ ตั่บ ตับ ตั่บ ...’
ตุบ ตุบ พลั่ก ตับ! ไอ้เอี้ย ใครเปิดเพลงกินตับวะ ไอ้เด็กห่านี่กระทืบผมตามทำนองเลย ยิ่งคำว่าตับมันยิ่งใส่เอาๆ เออ..มันไหมหล่ะพวกมึง ผมปาดเลือดออกจากตา แล้วจับขาของไอ้เด็กที่กระทืบผมไว้ แล้วดึงมันจนมันล้มลง ส่วนผมก็ยันตัวขึ้นก่อนที่จะกระทืบมันบ้าง แล้วใช้เท้าเหยียบหัวมันไว้
“พี่คราบ ผมขอโตด ปล่อยผมไปเหอะคราบบ”อ้อ นี่มันกำลังขอร้องผม เวรเอ้ย แล้วเมื่อกี๊ใครกระทืบผมวะ ไม่ยอมหรอก ผมกระชากหัวมันไปใกล้ๆกับตู้โทรศัพท์ใกล้ๆก่อนที่จะจับหัวมันเขกไปกับตู้แรงๆ
ตุบ!
“พี่คราบฮือ ผมขอโตด ผมยอมแล้ว น้องสาวผมเสีย แม่ผมไม่สบาย พ่อตาผมพิการ น้าผมอัมพาต พี่ชายทุกคนอัลไซเมอร์ ผมต้องหาตังค์มาเลี้ยงครอบครัว ฮึก..น้องสาวของผมเธอต้องหาตังค์ไปเรียนหนังสือ”
“ไหนมึงบอกว่า น้องมึงเสียแล้วไง”
“เอ่อ ..ก็ ก็น้องสาวอีกคน พี่ชายครับ ปล่อยผมไปเหอะนะครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกต่อไปแล้ว”ไอ้ปลากระโห้ไหว้ผมปรกๆ หน้ามันตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดหนักกว่าผมเสียอีก เห็นแล้วสังเวชผมก็เลยปล่อยตัวมันพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกับมัน
“ทีหลังมึงอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกู อย่าทำซ่า ซักวันหนึ่งมึงจะตายเพราะตีน แล้วเลิกพูดภาษาวิบัติ ถ้ามึงอยากพูดนักย้ายบ้านไปประเทศเขมรนู่น”
“เข้าใจแล้วครับพี่ ฮือๆ ไปพวกเรา กลับ!”
พวกเด็กตละกูปลาทั้งหลายถอยทัพกลับไปแล้ว ส่วนผมก็เดินไปหาเจนที่นั่งอยู่บนพื้นดูท่าทางเธอจะตกใจมากกลับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เฮ้อ ..สงกรานต์ก็เงี๊ยะ เจอดีก็ดีไปเจอแย่ก็แย่สุดๆ ผมประคองเจนให้ลุกขึ้นพาเธอนั่งบนเก้าอี้แล้วเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไรใช่ไหม”เจนไม่ตอบผมแต่เธอล้วงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดให้ผมอยากเบามือ เธอค่อยเช็ดจากจมูกผมแล้วเลื่อนขึ้นไปตรงรอยบาดแผล ผมเองก็จ้องหน้าผมเงียบๆส่วนเจนก็เช็ดไปแล้วก็สบตาผม จากนั้นเธอก็ร้องไห้
“เธอเป็นอะไร”ผมอยากจจะพูดว่า เธออย่าร้องไห้นะ แต่ผมพูดไม่ออกน่ะ เจนจ้องตาผมปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม ส่วนมือก็ยังเช็ดไปตามใบหน้าผมอย่างอ่อนโยน
“นายต้องเจ็บตัวเพราะฉัน ..ฉันเสียใจ”ผมค่อยๆจับมือเจนแล้วเอามากุมไว้ก่อนที่จะเอ่ยบอกเธอ
“ไม่เจ็บหรอก ฉันเคยเจอมากกว่านี้อีกนะ”อย่าร้องไห้ซิ ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ ไอ้เต๋าเอ้ยมึงพูดแบบที่มึงคิดได้ไหม ทำไมมึงไม่พูดออกไปว๊า ผมปาดน้ำตาให้เจนแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง
“กลับกันเถอะ”
[Jan Chepter Special ตอนพิเศษของหนูเจน]
สวัสดีค่ะ ฉันเชื่อว่าทุกคนคงรู้จักฉันในชื่อของเจนมามากแล้ว วันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเองบ้าง และตอนนี้อาจจะเป็นแค่ตอนเดียวที่เจนจะได้คุยกับทุกคน
วันนี้วันสงกรานต์วันสุดท้ายค่ะ ตอนแรกเจนจะไปหาพี่ต้า แต่พี่ต้ากำลังหลับ เต๋าก็เลยชวนเจนไปเล่นน้ำ เจนชอบเล่นน้ำสงกรานต์นะคะ เจนเล่นมันทุกปี แต่เจนก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เลย ว่าเต๋าก็ชอบเล่นสงกรานต์ มันดูไม่เข้ากับเขาซักนิด ถ้าบอกว่าเต๋าเป็นคนยังไงในสายตาเจน ก็คือเต๋าคาดเดายากค่ะ เหมือนเจนจะไม่รู้จักเต๋าซักนิดเดียว เขาพูดโผงผางชอบทำเสียงนิ่งๆ แต่กลับแสดงการกระทำออกมาได้อย่างน่าทึ่ง วันนี้เต๋าช่วยเจนจากพวกเด็กนิสัยเสีย ที่จะลวนลามเจนด้วยแหละ เต๋าใจดีมากๆเลย พอเจนอยู่ใกล้เขาในวันนี้ เหมือนเขาจะปกป้องดูแลเจนได้ ถึงแม้ว่าเต๋าจะไม่ชอบแสดงความรู้สึกออกมาทางคำพูด แต่เจนรู้สึกว่า “เต๋าเป็นผู้ชายที่น่ารักมากที่สุดอีกคนหนึ่ง”
เจนเดินออกมาเพื่อจะมาเรียกแทกซี่กลับบ้านค่ะ แต่ก็ยืนรอมาสิบนาทีแล้วรถยังไม่มาเลย
“คุณหนูเจนครับ”
“อ่าว! น้าลิงค์”น้าลิ้งค์คือลูกน้องของพี่ชายเจนเองค่ะ เอ..เจนยังไม่ได้บอกใช่ไหมคะว่าเจนมีพี่ชายน่ะ ใช่ค่ะเจนมีพี่ชาย แล้วพี่ชายเจนก็เป็นคนที่อ่อนโยนมากๆเลยด้วย แถมยังหวงเจนอีกแน่หล่ะ ก็มีเราอยู่แค่สองคน
“คุณชายให้มากเรียกคุณหนูน่ะครับ รถเราจอดอยู่ตรงนั้นเอง”
“อะไรนะคะ พี่ชายกลับมาแล้วหรอคะ”เจนร้องถามอย่างดีใจ จะไม่ให้ดีใจได้ยังไงหล่ะ พี่ชายเจนไปทำงานที่เมืองนอกตั้ง 3ปี วันนี้เขากลับมาหาเจนแล้ว น้าลิ้งค์พยักหน้าให้ฉันแทนคำตอบ ก่อนที่เราจะเดินไปที่รถตู้ของพี่ชาย ทันทีที่ประตูเปิดออกฉันก็โผเข้าหาพี่ชายทันที พร้อมกับกอดพี่ด้วยความคิดถึง
“เจนคิดถึงพี่ที่สุดเลย”พี่กอดฉันตอบ ใบหน้าอ่อนโยนนั้นมีรอยยิ้มบางๆผุดที่มุมปาก พี่อยู่ในชุดสูทตลอดเวลาเลยตั้งแต่ฉันยังเด็ก ตอนนี้ก็เหมือนกัน แต่ฉันคิดว่ามันเหมาะกับพี่ที่สุด
“พี่ก็คิดถึงเจน เป็นไงสงกรานต์สนุกไหม”พี่เอ่ยถามฉันส่งยิ้มกว้างไปให้แล้วตอบอย่างร่าเริง
“สนุกมากเลยค่ะพี่ พี่น่าจะมาเล่นด้วยกันนะ”
“โห พี่เนี่ยนะเล่นสงกรานต์ โตปานนี้แล้วพี่ก็มองเจนอยู่นะ เห็นเจนเล่นกับผู้ชายคนนึง”พี่ชายคงพูดถึงเต๋าหล่ะมั้ง
“เพื่อนเจนเองค่ะ ชื่อว่าเต๋า เต๋าเป็นคนดีมากเลยนะคะ เต๋าช่วยเจนเอาไว้ด้วย”
“เจน พี่จะบอกอะไรให้นะ คนที่เจนเล่นน้ำด้วยวันนี้น่ะ คือคนที่ฆ่าพี่น้ำ”
“อะไรนะ!!!”ฉันร้องถามอย่างตกใจ เต๋าเนี่ยนะเป็นคนฆ่าพี่น้ำพี่สาวของฉัน เป็นไปได้ยังไง
“พี่อำเจนหรือเปล่า!?”
“พี่ไม่ได้อำ แต่คนที่ชื่อเต๋าน่ะเป็นคนที่ฆ่าพี่น้ำจริงๆ พี่เห็นกับตา เจนตอนเด็กๆเจนแค้นมากไม่ใช่หรอคนที่ฆ่าพี่น้ำของเราน่ะ ตอนนี้มันอยู่ใกล้เราแค่นี้เองนะ เจนจะแก้แค้นมันใช่ไหม”เสียงของพี่ชายบอกกับเจน คิ้วเข้มขมวดให้เจนรู้ว่าเขาจริงจัง เขาไม่ได้โกหก ตอนนี้เจนรู้สึกงงไปหมด ใช่อย่างที่พี่ชายบอกเจนรู้สึกแค้นกับคนฆ่าพี่น้ำ แต่เจนไม่คิดว่าจะเป็นคนเดียวกับเต๋าเจนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเขา
“...เจน”
“ไม่ค่ะพี่ เจนจะไม่แก้แค้นให้พี่น้ำแล้ว เพราะเต๋าช่วยเจนเอาไว้ เขาเป็นคนดี อีกอย่างเรื่องนี้มันก็นานมากแล้ว พี่น้ำคงรู้สึกไม่ดีแน่ที่เจนจะทำร้ายคนอื่น”
“แต่พี่น้ำตายเพราะมันนะ ชีวิตของพี่น้ำที่เสียไปเจนจะปล่อยให้มันเสียเปล่าหรอ!”พี่ชายตะโกนใส่หน้าเจนอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน ดูก็รู้ว่าพี่ชายโกรธมาก
“พี่ชายไม่เคยไร้เหตุผลแบบนี้ ! เจนจะไม่ทำอะไรเต๋าทั้งนั้น!”
“เหอะ! เธอทรยศพี่น้ำ ถ้าเธอทำแบบนี้ก็ไปอยู่กับมันเลยซิ ไปอยู่ไอ้เต๋าไปเป็นเมียมัน!”พี่ชายตวาดขึ้นตามอารมณ์ที่เดือดพล่าน
เพี้ยะ!
“เจนเกลียดพี่ก้าวที่สุด พี่ก้าวใจร้าย!”เจนตบพี่ก้าวก่อนที่จะตัดสินใจวิ่งลงจากรถ พี่ก้าวไม่เคยตะคอกเจน ไม่เคยพูดว่าเจนด้วยคำพูดหยาบคายแบบนั้น เจนวิ่ง และวิ่งออกไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ความรู้สึกโกรธเสียใจและน้อยใจมันอัดอั้นไปหมด จนสุดท้ายเจนก็ต้องร้องไห้อีกครั้ง
ทำไมหล่ะ..ทำไมต้องเป็นเต๋าด้วย
MOONLIGHTY SAY:และแล้วพี่ชายเจนก็คือก้าวนั่นเอง แท่มแท้ม! เริ่มเข้าสู่โหมดดราม่าแล้วนะงิ ทำใจไว้เลย 555
(ท่าทางจะโรจิตหน่อยๆ) ดองมันมาหลายวันแล้วคิดถึงทุกคนจังเลย
เมื่อวานคิดพล็อตไม่ออกนั่งวาดPaintครั้งที่ 2 ในชีวิตตอนแรกก็ดูดีอยู่ แต่ไปๆมาๆเริ่มเละอ๊ะ แง๊ๆ TT เดี๋ยวจะฝึกให้สวยเลย อิอิ
[You must be registered and logged in to see this link.]
6:00 หกโมงเช้าแล้ว เสียงหมาแถวบ้านก็เห่าปลุกทำหน้าที่แทนไก่ได้อย่างดี ผมยังไม่ได้นอนเลย ไม่ใช่อะไรหรอก ผมหลับไม่ลง นานแค่ไหนกันนะ ที่ผมไม่ได้เห็นแดดอ่อนๆจากดวงอาทิตย์ยามเช้าแบบนี้ อาบน้ำแล้วออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า แต่ทันทีที่ผมเห็นหน้าของตัวเองในกระจกผมก็แทบช็อค นี่คนหรือหมีแพนด้าวะเนี่ย โทรมเชียว!
ถึงแม้ว่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว แต่ก็ไม่ช่วยให้สภาพโทรมๆแบบนี้ดีขึ้นเลย ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเจนนั่นแหละ แต่ก็ช่างมันเถอะ ผมจะพยายามลืมเรื่องเธอให้เร็วที่สุด แต่ว่า แค่มองขวดลูกกลิ้งยังมองเห็นเป็นหน้าเจนเลยพับผ่าซิ
“เต๋า”
“แว๊ก! พี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”พี่ที่ผมกำลังเรียกเนี่ยไม่ใช่ใครที่ไหน ครูของผมเองแหละเธอชื่อ ‘พลอย’ เธอเป็นคนสอนผมเรื่องการวางแผน อายุมากกว่าผมพอสมควรแต่ถึงกระนั้นหน้าตาของเธอก็ยังดูเหมือนรุ่นเดียวกับผมอยู่เลย พี่พลอยวางหนังสือเล่มหนาลงบนโต๊ะแล้วพูดกับผม
“โทรมเชียว เครียสหรือไง”
“เฮ้อ ...พี่เนี่ยรู้ไปซะหมดเลยนะ มีอะไรบ้างที่พี่ไม่รู้บ้างนะ”ผมว่า แล้วเดินไปนั่งบนเตียงนอน ทอดสายตามองออกไปทางนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย
“ผู้หญิงที่ชื่อ เจน ซินะ”
“ใช่”
“เต๋า นายเป็นบอสของReborn9th นายคือมาเฟียและมาเฟียจะต้องรักภรรยา”พี่พลอยพูดเสียงนิ่ง ผมหันไปมองเธอแล้วพูดสวนทันที
“เธอไม่ใช่ภรรยาผมซะหน่อย”
“ในตอนนี้อาจจะยังไม่ใช่ แต่แค่นี้นายก็ถอยแล้วหรอ”
“เจนชอบไอ้ต้า เธอไม่ได้ชอบผม”
“เจนแค่ชอบ ไม่ได้รัก เธออาจจะไม่ชอบนาย แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะรักนายไม่ได้ พยายามให้ถึงที่สุดก่อนซิ นายเคยบอกเธอหรือยังว่านายรู้สึกยังไง”
“ยัง”
“แล้วนายจะยอมแพ้แล้วหรอ ในเมื่อนายยังไม่ลงมือทำ”ผมไม่ได้จดลิขสิทธิ์คำพูดอันเฉียบคมของพี่พลอย เพราะงั้นคุณสามารถเอาไปใช้ด้นะครับ
“แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง”
“ฉันมีหน้าที่แค่บอกนาย ส่วนนายจะทำยังไงคิดเอาเอง”พี่พลอยหยิบหนังสือขึ้น เธอเปิดหน้าที่อ่านคาไว้หันหลังให้ผมก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
จริงด้วยซินะ ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย ไม่รู้ว่าผลจะออกมาแบบไหนแต่ผมก็ขอสู้ก่อนเถอะ แค่ผู้หญิงคนเดียวผมจะเอาให้อยู่มือเลย วันนี้เป็นวันปีใหม่ซะด้วย ถือโอกาสนี้ชวนเธอออกไปเล่นน้ำข้างนอกดีกว่า ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้จับปืนฉีดน้ำมาเกือบ 10 ปีแล้วก็เถอะ เจนจะต้องมาผมแน่ๆเพราะเธอจะมาหาไอ้ต้า โอ๊ย คิดแล้วเจ็บใจ
กิ๊งก่อง! ผมรีบเด้งตัวจากโซฟา ก่อนที่จะโยนกระป๋องเบียร์ลงไปในถังขยะอย่างแม่นยำ แล้ววิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้านทันที
“อ่าว! เต๋า อยู่บ้านหรอกหรอ”ก็อยู่บ้านน่ะซิครับสุดสวย คงไม่คิดว่าผมจะไปเล่นน้ำหรอกนะ
“อืม”
“แล้วพี่ต้าหล่ะ อยู่หรือเปล่า”
“ไม่อยู่ ไอ้ต้าไปหาจูนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังไม่กลับบ้านเลย”ผมโกหกอะ! จริงๆแล้วไอ้ต้ามันอยู่บ้าน แต่ตอนนี้มันนอนกลมเป็นลูกขนุนอยู่ในห้อง สมน้ำหน้าอยากตื่นสายดีนัก
“อา ..แย่จัง”
“ปกติกว่ามันจะตื่นก็ตอนบ่ายๆนู่น ถ้าไปปลุกมันเดี๋ยวมันจะโวย ไอ้ต้ามันไม่ชอบ”ผมพูดด้วยใบหน้านิ่งสุดริด ส่วนเจนทำหน้าเสียดายแล้วพูดกับผม
“นั้นฉันไปนะ ขอบคุณมาก”อ่าว! จะกลับแล้วหรอ
“เดี๋ยวซิ เดี๋ยว”ผมรีบจับมือเจนไว้ พอเจนหันมาเธอก็ขมวดคิ้วใส่ผมทันที
“ทำไมหรอ”
“ไหนๆเธอก็มาแล้ว ไปเล่นสงกรานต์กันเถอะ”เยส คำขอเดทของผมมันดังออกไปแล้ว แต่เจนกลับขมวดคิ้วแล้วทำหน้าไม่ค่อยเชื่อผมเท่าไหร่
“นายเล่นสงกรานต์ด้วยหรอ”
“อืม เล่นซิ ฉันกำลังออกไปพอดี ไปด้วยกันไหมหล่ะ”อะไรหล่ะ นี่ผมดูเหมือนคนที่เล่นสงกรานต์ไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ เจนคิดอยู่ซักพักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะตอบ
“แต่ว่าฉันยังไม่มีปืนเลยนะ”
“เดี๋ยวฉันซื้อให้”
“ขอบใจนะ”เจนยิ้มให้ผม โอ ช่างเป็นรอยยิ้มที่น่ารักอะไรเช่นนี้ ดีหล่ะ เดทแรกของผม กับเจน เล่นน้ำสงกรานต์
ผมขับรถมอเตอร์ไซต์ออกมาจากบ้าน โดยมีเจนซ้อนท้าย อย่าถามว่าทำไมเป็นมอเตอร์ไซต์ ก็ยัยเนสขโมยรถผมไปอีกแล้วน่ะซิ โอ๊ย ยัยน้องบ้า!
ตอนแรกผมก็พาเจนมาซื้อชุดใหม่ จะให้เธอใส่ชุดสวยมาเล่นน้ำได้ยังไง ก็ต้องใส่ชุดที่มันเล่นสบายๆซิจริงไหม เสื้อสีฟ้าลายดอกกับกางเกงสามส่วนนี่หล่ะเหมาะกับเจนที่สุด และดูเหมือนเธอจะชอบซะด้วย
“นี่ เดี๋ยวฉันออกตังค์เองดีกว่า”เจนพยายามบอกผมด้วยความเกรงใจเมื่อเห็นว่าผมจ่ายค่าชุดให้เธอ
“ไม่ได้ ฉันพาเธอมาซื้อ ฉันก็จะจ่ายเอง”ผมจ่ายเงินให้เจ้าของร้าน พอจะเดินออกจากร้านเจนก็เรียกผมไว้ซะก่อน
“เต๋า”
“?”
“ฉันว่าเสื้อลายดอกสีชมพูเหมาะกับนายดีนะ”ว่าแล้วเธอก็หยิบเสื้อลายดอกสีชมพูมาแนบตัวผม เอิ่ม มันสวยก็จริงอะนะแต่ผมเกลียดสีชมพู ก็คนคิดดูซิ ผมตัวสูงเกือบจะ180เซน แล้วจะให้ผมใส่สีชมพู ผมว่ามันเหมือนตุ๊ดเลย
“ไม่ต้องหรอก ฉันใส่เสื้อกล้ามเล่นก็ได้”
“เอาเหอะน่า สีสวยดีออกนะ”เจนขยั้นขยอผม
ในที่สุดผมก็ต้องใส่มันจนได้ ผมมองสภาพตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกหดหู่เหลือเกิน สีชมพู ให้ตายซิ รับตัวเองไม่ได้เลยนะเนี่ย
“เต๋า นายดูเหมือนตุ๊ดเลย”ที่รัก นั่นหรือคำชมของเธอ
“ไปกันเถอะ”ว่าเสร็จเธอก็จูงมือผมออกมาจากร้าน เหมือนผมเป็นเด็กเลยนะ แต่ก็ช่างเถอะแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ซ่า ซ่า!! เอ่อจะว่ายังไงดีหล่ะ ผมว่าสงกรานต์มันดูวุ่นวายซะเหลือเกิน ขณะที่ผมหลบน้ำอยู่หลังเข่ง เจนกลับถือปืนฉีดน้ำคู่กายอย่างแน่วแน่แล้วฉีดน้ำใส่เด็กกลุ่มหนึ่งอย่างเมามัน ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่าผมคิดผิด เดทของผมไร้ซึ่งความโรแมนติก ไม่ซิแบบนี้ยังจะเรียกว่า เดท อีกหรอ ผมว่ามันไม่ใช่แล้วอะ
“เต๋าออกมาเหอะน่า นายปล่อยให้ฉันโดนยิงคนเดียวเลย”เจนเอ่ยปากชวนผมเป็นรอบที่สี่สิบสอง แต่มือก็ยังไม่หยุดฉีดน้ำ
“ฉันไม่อยากเปียกน้ำ”ผมบอก ให้ตายซิ ยังไงผมก็ไม่มีทางเอาตัวไปรับน้ำนั่นเด็ดขาด เพราะมันไม่ใช่น้ำธรรมดา มันคือน้ำใส่น้ำแข็ง!
“แต่นายเป็นคนชวนฉันออกมานะ กรี๊ด”พอผมได้ยินเสียงเจนกรี๊ดปุ๊ปผมก็ทะลึ่งยืนขึ้นจากเข่ง ผลเป็นไงน่ะหรอแป้งถูกปาเข้าเต็มหน้าผมจังๆ
“ฮ่าๆ”พวกเด็กๆหัวเราะอย่าชอบใจเมื่อเห็นว่าผมเลอะแล้ว ผมค่อยๆปาดแป้งออกจากใบหน้าช้าๆพยายามข่มให้ตัวเองใจเย็นแล้วหันไปหาเจน เธอในตอนนี้น่ะหรอนอกจากเปียกแฉะแล้วเนื้อตัวยังเลอะไปด้วยแป้งไม่ต่างจากผมเลย ไม่ซิออกจะแย่กว่าผมด้วยซ้ำ
“ปี้จาย มาเล่นด้วยกานนะ พวกเราจับตัวปี้จ๋าวเอาไว้แล้ว”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับผม พอผมหันไปมองเธอก็หัวเราะ โอ้โหฟันน้ำนมเพิ่งขึ้นสองซี่ ซ่าจริงๆ
“ปี้จายไม่กล้าหรอครับ ปี้จายอ่อนจัง”
“ถ้าปี้จายไม่มาเล่นด้วย พวกเราจะฉีดน้ำใส่ปี้จ๋าว”ว่าแล้วพวกเด็กๆก็เล็งปืนฉีดน้ำไปที่เจน ส่วนเจนน่ะหรอ ส่งยิ้มมาให้ผม เหมือนเธอเองก็อยากรู้ว่าผมจะทำยังไง ไหนๆก็เลอะแล้ว เล่นซะหน่อยจะเป็นไรไป คิดได้แบบนั้นผมก็กระโดดเข้าเข่งโผล่หัวออกมาแล้วเล็งปืนไปที่พวกเด็กๆทันที ด้วยความแม่นยำเพราะผมยิงปืนบ่อย แน่นอนไม่มีเด็กคนไหนรอดจากผมเลยซักคน ดูถูกผมจังเลยน้องหนู
“กรี๊ดๆ ฮ่าๆ”อ่า สนุกกันเข้าไป เล่นแก้เซ็งครับเล่นแก้เซ็ง
“เฮ้ย เดี๋ยวๆปี้จ๋าวถูกพวกเราฉีดยา กลายเป็นพวกเราแล้ว ปี้จ๋าวไปจัดการปี้จายซะ”เด็กคนนั้นว่าแล้วชี้นิ้วมาที่ผม เจนบ้าจี้รับมุกเด็ก เธอยกกระแป๋งที่ข้างในบรรจุน้ำแล้ววิ่งเอามันมาคว่ำใส่หัวผมทันที
ซ่า!! น้ำแข็ง เย็นถึงใจอา
“...เจน”ผมพูดแล้วยกกระแป๋งอีกใบข้างๆมาสาดใส่หน้าเจน
ซ่า!!!
“น้ำเย็นถึงใจไหม ฮ่าๆ”
สงกรานต์น้ำเย็นของผมเจนและก็พวกเด็กๆยังดำเนินไปอย่างไม่รู้เบื่อ เราเล่นกันนานมาก เล่นจนผมนึกว่าตัวเองเป็นเด็กไปซะแล้วหล่ะ ในที่สุสงกรานต์ก็หยุดลง ผมรู้สึกเหนื่อยและล้าเต็มทน เป็นเพราะว่าเมื่อคืนที่ไม่ได้นอนแน่ๆ ผมบอกเจนว่าผมจะไปซื้อน้ำ ให้เธอรออยู่ตรงนี้ก่อนที่จะเดินออกมา
แกร๊ง! กระป๋องน้ำอัดลมกับกระป๋องน้ำแดงไหลลงมาจากช่องเมื่อผมหยอดเหรียญเข้าในตู้ ผมหยิบมันออกมาถือไว้ในมือแล้วถอยหลังกลับเพื่อไปหาเจน ผมกลับาแล้วแต่ว่าในตอนนี้เจนได้อยู่คนเดียว มีเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งอายุประมาณ 18 ปีกำลังยืนรายล้อมเธออยู่
“พี่สาวไปเล่นน้ำกับผมไหมครับ ผมกับเพื่อนๆกำลังจะไปพอดี”
“แต่ว่า ฉันเล่นไปแล้วนะคะ อีกอย่างเพื่อนพี่ก็จะกลับแล้วด้วย”เจนตอบอย่างสุภาพพยายามแกะมือปลาหมึกของไอ้เด็กเวรนั่น เพื่อนที่ว่าก็คงหมายถึงผมนั่นแหละ
“อ่า พี่มีเพื่อนด้วยหรอครับ แล้วเพื่อนพี่สวยไหมครับ”
“ยังไงก็ชวนเพื่อนพี่ไปด้วยกันก็ได้ครับ เดี๋ยวนั่งรถมอเตอร์ไซต์ผมไปก็ได้ เพิ่งถอยมาเมื่อวานเอง”โห่ไอ้เด็กเปรต มึงเอารถเครื่องมาอวด เดี๋ยวเจอจากัวร์กูไปมึงจะหนาวซับฟาย!
“เอ่อ ..ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวเพื่อนพี่เขาเพลียมาทั้งวันแล้ว ไว้โอกาศหน้าดีกว่า”
“โห่ พี่สาว นั้นบอกให้เพื่อนพี่กลับบ้านไปดีกว่า แล้วพี่ไปกับพวกผม”ไอ้เด็กคนนั้นทท่าโอบเจนแล้วออกแรงขืนตัว ผมที่ทนมองเหตุการณ์ไม่ไหวก็รีบเดินเข้าไปผลักไอ้เด็กคนนั้นให้ห่างจากทันที
“โอ๊ย! ไอ้สัตว์ ใครผลักกูวะ”เด็กคนนั้นสบถคำหยาบออกมา ผมเลยตอบมันไป
“กูเอง”ผมบอกเสียงนิ่ง ส่งสายตาให้มันรู้ว่าผมกำลังโกรธ มันมองหน้าผมด้วยแววตาขี้ขลาด แต่ก็ยังจะเอ่ยท้าผม เด็กเวรนี่ชอบลองของนัก
“เฮ้ยมึงอยากล้างปากด้วยเลือดใช่ไหมวะ พวกเราจัดการมัน”พอไอ้หน้าปลากระโห้พูดจบ พวกลูกน้องหน้าปลากระดี่ทั้งหลายก็วิ่งเข้ามาหาผมอย่างเลือดร้อนพร้อมกับอาวุธในมือของมัน
พลั่ก! ใครซักคนเอาไม้มาทุบหลังผม ไอ้เวรเอ้ยพวกมึงเนี่ยนะ กูง่วงๆอยู่ตื่นหมด ผมหันกลับไปหาไอ้เด็กที่ตีหลังผม กระชากหัวมันแล้วตบหน้า แล้วเอาไม้ทุบหลังมันคืน ส่วนพวกที่เหลือพอเห็นว่าผมโดนไม้ฟาดแล้วยังไม่เป็นอะไรก็เริ่มจะสมองฝ่อ แต่ก็ยังเข้ามาตะลุมบอลกับผมตามหน้าที่ ให้ผมเตะให้ผมถีบมันซักสองสามที ก่อนที่จะฟอร์มเจ็บลงไปนอนกับพื้นบอกให้ลูกพี่มันรู้ว่า ‘เค้าสู้ไม่ไหวแล้วนะตัวเอง’
ภายในไม่กี่นาทีผมก็สามารถล่มกองทัพไอ้เด็กเวรจะมันลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น ปากหน้าอะไรเนี่ยเลือดอาบหมด ก็บอกแล้วอย่ามาเล่นกับผม
เพล้ง!
“โอ๊ย!”
“เต๋า!!”เจนร้องอย่าตกใจเมื่อไอ้หน้าปลากระโห้เอาขวดเหล้ามาตีใส่หัวผม ไอ้ห่านี่ เดี๋ยวกูก็ยิงทิ้งเลยหว่ะ ปืนกูก็เหน็บไว้ที่เอวนะพวกมึง แต่กลัวว่าเจนจะกลัวผมหรอก ผมถึงไม่หยิบมันมาใช้
ผมได้กลิ่นเลือดตัวเองอย่างชัดเจน จะว่ายังไงอะ ผมแสบไปหมดแล้วเนี่ย แทบจะไม่อยากขยับ พอไอ้ปลากระโห้เห็นว่าผมเลือดออกมันก็ได้ใจเข้ามากระทืบผมอีก ตอนนี้ผมแสบหัวขอเวลาแสบหัวก่อน(มีการขอเวลาด้วย-เจน)
‘ไปเที่ยวกันไหม ...จะไปก็รีบไป ไปกับพี่แล้วสบาย เดี๋ยวพี่จะพาไปกินตับ ตั่บ ตับ ตั่บ ...’
ตุบ ตุบ พลั่ก ตับ! ไอ้เอี้ย ใครเปิดเพลงกินตับวะ ไอ้เด็กห่านี่กระทืบผมตามทำนองเลย ยิ่งคำว่าตับมันยิ่งใส่เอาๆ เออ..มันไหมหล่ะพวกมึง ผมปาดเลือดออกจากตา แล้วจับขาของไอ้เด็กที่กระทืบผมไว้ แล้วดึงมันจนมันล้มลง ส่วนผมก็ยันตัวขึ้นก่อนที่จะกระทืบมันบ้าง แล้วใช้เท้าเหยียบหัวมันไว้
“พี่คราบ ผมขอโตด ปล่อยผมไปเหอะคราบบ”อ้อ นี่มันกำลังขอร้องผม เวรเอ้ย แล้วเมื่อกี๊ใครกระทืบผมวะ ไม่ยอมหรอก ผมกระชากหัวมันไปใกล้ๆกับตู้โทรศัพท์ใกล้ๆก่อนที่จะจับหัวมันเขกไปกับตู้แรงๆ
ตุบ!
“พี่คราบฮือ ผมขอโตด ผมยอมแล้ว น้องสาวผมเสีย แม่ผมไม่สบาย พ่อตาผมพิการ น้าผมอัมพาต พี่ชายทุกคนอัลไซเมอร์ ผมต้องหาตังค์มาเลี้ยงครอบครัว ฮึก..น้องสาวของผมเธอต้องหาตังค์ไปเรียนหนังสือ”
“ไหนมึงบอกว่า น้องมึงเสียแล้วไง”
“เอ่อ ..ก็ ก็น้องสาวอีกคน พี่ชายครับ ปล่อยผมไปเหอะนะครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกต่อไปแล้ว”ไอ้ปลากระโห้ไหว้ผมปรกๆ หน้ามันตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดหนักกว่าผมเสียอีก เห็นแล้วสังเวชผมก็เลยปล่อยตัวมันพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกับมัน
“ทีหลังมึงอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกู อย่าทำซ่า ซักวันหนึ่งมึงจะตายเพราะตีน แล้วเลิกพูดภาษาวิบัติ ถ้ามึงอยากพูดนักย้ายบ้านไปประเทศเขมรนู่น”
“เข้าใจแล้วครับพี่ ฮือๆ ไปพวกเรา กลับ!”
พวกเด็กตละกูปลาทั้งหลายถอยทัพกลับไปแล้ว ส่วนผมก็เดินไปหาเจนที่นั่งอยู่บนพื้นดูท่าทางเธอจะตกใจมากกลับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เฮ้อ ..สงกรานต์ก็เงี๊ยะ เจอดีก็ดีไปเจอแย่ก็แย่สุดๆ ผมประคองเจนให้ลุกขึ้นพาเธอนั่งบนเก้าอี้แล้วเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไรใช่ไหม”เจนไม่ตอบผมแต่เธอล้วงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดให้ผมอยากเบามือ เธอค่อยเช็ดจากจมูกผมแล้วเลื่อนขึ้นไปตรงรอยบาดแผล ผมเองก็จ้องหน้าผมเงียบๆส่วนเจนก็เช็ดไปแล้วก็สบตาผม จากนั้นเธอก็ร้องไห้
“เธอเป็นอะไร”ผมอยากจจะพูดว่า เธออย่าร้องไห้นะ แต่ผมพูดไม่ออกน่ะ เจนจ้องตาผมปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม ส่วนมือก็ยังเช็ดไปตามใบหน้าผมอย่างอ่อนโยน
“นายต้องเจ็บตัวเพราะฉัน ..ฉันเสียใจ”ผมค่อยๆจับมือเจนแล้วเอามากุมไว้ก่อนที่จะเอ่ยบอกเธอ
“ไม่เจ็บหรอก ฉันเคยเจอมากกว่านี้อีกนะ”อย่าร้องไห้ซิ ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ ไอ้เต๋าเอ้ยมึงพูดแบบที่มึงคิดได้ไหม ทำไมมึงไม่พูดออกไปว๊า ผมปาดน้ำตาให้เจนแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง
“กลับกันเถอะ”
[Jan Chepter Special ตอนพิเศษของหนูเจน]
สวัสดีค่ะ ฉันเชื่อว่าทุกคนคงรู้จักฉันในชื่อของเจนมามากแล้ว วันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเองบ้าง และตอนนี้อาจจะเป็นแค่ตอนเดียวที่เจนจะได้คุยกับทุกคน
วันนี้วันสงกรานต์วันสุดท้ายค่ะ ตอนแรกเจนจะไปหาพี่ต้า แต่พี่ต้ากำลังหลับ เต๋าก็เลยชวนเจนไปเล่นน้ำ เจนชอบเล่นน้ำสงกรานต์นะคะ เจนเล่นมันทุกปี แต่เจนก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เลย ว่าเต๋าก็ชอบเล่นสงกรานต์ มันดูไม่เข้ากับเขาซักนิด ถ้าบอกว่าเต๋าเป็นคนยังไงในสายตาเจน ก็คือเต๋าคาดเดายากค่ะ เหมือนเจนจะไม่รู้จักเต๋าซักนิดเดียว เขาพูดโผงผางชอบทำเสียงนิ่งๆ แต่กลับแสดงการกระทำออกมาได้อย่างน่าทึ่ง วันนี้เต๋าช่วยเจนจากพวกเด็กนิสัยเสีย ที่จะลวนลามเจนด้วยแหละ เต๋าใจดีมากๆเลย พอเจนอยู่ใกล้เขาในวันนี้ เหมือนเขาจะปกป้องดูแลเจนได้ ถึงแม้ว่าเต๋าจะไม่ชอบแสดงความรู้สึกออกมาทางคำพูด แต่เจนรู้สึกว่า “เต๋าเป็นผู้ชายที่น่ารักมากที่สุดอีกคนหนึ่ง”
เจนเดินออกมาเพื่อจะมาเรียกแทกซี่กลับบ้านค่ะ แต่ก็ยืนรอมาสิบนาทีแล้วรถยังไม่มาเลย
“คุณหนูเจนครับ”
“อ่าว! น้าลิงค์”น้าลิ้งค์คือลูกน้องของพี่ชายเจนเองค่ะ เอ..เจนยังไม่ได้บอกใช่ไหมคะว่าเจนมีพี่ชายน่ะ ใช่ค่ะเจนมีพี่ชาย แล้วพี่ชายเจนก็เป็นคนที่อ่อนโยนมากๆเลยด้วย แถมยังหวงเจนอีกแน่หล่ะ ก็มีเราอยู่แค่สองคน
“คุณชายให้มากเรียกคุณหนูน่ะครับ รถเราจอดอยู่ตรงนั้นเอง”
“อะไรนะคะ พี่ชายกลับมาแล้วหรอคะ”เจนร้องถามอย่างดีใจ จะไม่ให้ดีใจได้ยังไงหล่ะ พี่ชายเจนไปทำงานที่เมืองนอกตั้ง 3ปี วันนี้เขากลับมาหาเจนแล้ว น้าลิ้งค์พยักหน้าให้ฉันแทนคำตอบ ก่อนที่เราจะเดินไปที่รถตู้ของพี่ชาย ทันทีที่ประตูเปิดออกฉันก็โผเข้าหาพี่ชายทันที พร้อมกับกอดพี่ด้วยความคิดถึง
“เจนคิดถึงพี่ที่สุดเลย”พี่กอดฉันตอบ ใบหน้าอ่อนโยนนั้นมีรอยยิ้มบางๆผุดที่มุมปาก พี่อยู่ในชุดสูทตลอดเวลาเลยตั้งแต่ฉันยังเด็ก ตอนนี้ก็เหมือนกัน แต่ฉันคิดว่ามันเหมาะกับพี่ที่สุด
“พี่ก็คิดถึงเจน เป็นไงสงกรานต์สนุกไหม”พี่เอ่ยถามฉันส่งยิ้มกว้างไปให้แล้วตอบอย่างร่าเริง
“สนุกมากเลยค่ะพี่ พี่น่าจะมาเล่นด้วยกันนะ”
“โห พี่เนี่ยนะเล่นสงกรานต์ โตปานนี้แล้วพี่ก็มองเจนอยู่นะ เห็นเจนเล่นกับผู้ชายคนนึง”พี่ชายคงพูดถึงเต๋าหล่ะมั้ง
“เพื่อนเจนเองค่ะ ชื่อว่าเต๋า เต๋าเป็นคนดีมากเลยนะคะ เต๋าช่วยเจนเอาไว้ด้วย”
“เจน พี่จะบอกอะไรให้นะ คนที่เจนเล่นน้ำด้วยวันนี้น่ะ คือคนที่ฆ่าพี่น้ำ”
“อะไรนะ!!!”ฉันร้องถามอย่างตกใจ เต๋าเนี่ยนะเป็นคนฆ่าพี่น้ำพี่สาวของฉัน เป็นไปได้ยังไง
“พี่อำเจนหรือเปล่า!?”
“พี่ไม่ได้อำ แต่คนที่ชื่อเต๋าน่ะเป็นคนที่ฆ่าพี่น้ำจริงๆ พี่เห็นกับตา เจนตอนเด็กๆเจนแค้นมากไม่ใช่หรอคนที่ฆ่าพี่น้ำของเราน่ะ ตอนนี้มันอยู่ใกล้เราแค่นี้เองนะ เจนจะแก้แค้นมันใช่ไหม”เสียงของพี่ชายบอกกับเจน คิ้วเข้มขมวดให้เจนรู้ว่าเขาจริงจัง เขาไม่ได้โกหก ตอนนี้เจนรู้สึกงงไปหมด ใช่อย่างที่พี่ชายบอกเจนรู้สึกแค้นกับคนฆ่าพี่น้ำ แต่เจนไม่คิดว่าจะเป็นคนเดียวกับเต๋าเจนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเขา
“...เจน”
“ไม่ค่ะพี่ เจนจะไม่แก้แค้นให้พี่น้ำแล้ว เพราะเต๋าช่วยเจนเอาไว้ เขาเป็นคนดี อีกอย่างเรื่องนี้มันก็นานมากแล้ว พี่น้ำคงรู้สึกไม่ดีแน่ที่เจนจะทำร้ายคนอื่น”
“แต่พี่น้ำตายเพราะมันนะ ชีวิตของพี่น้ำที่เสียไปเจนจะปล่อยให้มันเสียเปล่าหรอ!”พี่ชายตะโกนใส่หน้าเจนอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน ดูก็รู้ว่าพี่ชายโกรธมาก
“พี่ชายไม่เคยไร้เหตุผลแบบนี้ ! เจนจะไม่ทำอะไรเต๋าทั้งนั้น!”
“เหอะ! เธอทรยศพี่น้ำ ถ้าเธอทำแบบนี้ก็ไปอยู่กับมันเลยซิ ไปอยู่ไอ้เต๋าไปเป็นเมียมัน!”พี่ชายตวาดขึ้นตามอารมณ์ที่เดือดพล่าน
เพี้ยะ!
“เจนเกลียดพี่ก้าวที่สุด พี่ก้าวใจร้าย!”เจนตบพี่ก้าวก่อนที่จะตัดสินใจวิ่งลงจากรถ พี่ก้าวไม่เคยตะคอกเจน ไม่เคยพูดว่าเจนด้วยคำพูดหยาบคายแบบนั้น เจนวิ่ง และวิ่งออกไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ความรู้สึกโกรธเสียใจและน้อยใจมันอัดอั้นไปหมด จนสุดท้ายเจนก็ต้องร้องไห้อีกครั้ง
ทำไมหล่ะ..ทำไมต้องเป็นเต๋าด้วย
MOONLIGHTY SAY:และแล้วพี่ชายเจนก็คือก้าวนั่นเอง แท่มแท้ม! เริ่มเข้าสู่โหมดดราม่าแล้วนะงิ ทำใจไว้เลย 555
(ท่าทางจะโรจิตหน่อยๆ) ดองมันมาหลายวันแล้วคิดถึงทุกคนจังเลย
เมื่อวานคิดพล็อตไม่ออกนั่งวาดPaintครั้งที่ 2 ในชีวิตตอนแรกก็ดูดีอยู่ แต่ไปๆมาๆเริ่มเละอ๊ะ แง๊ๆ TT เดี๋ยวจะฝึกให้สวยเลย อิอิ
[You must be registered and logged in to see this link.]
![-[DesiLrY]-[G]-](https://2img.net/u/3015/14/94/11/avatars/6-40.jpg)
แหวน
