แสนสากและบักหลาม!

เอิ่ม ..พอเถอะ นะ= =

เออ นั่น ดิ

= =

พอ เหอะ

หึหึ

เป็นไร ไป อีกเนี่ย

หึหึหึหึึหึ

โอ้ว ม่ายย ท่านผู้หยั่งรู้บ้าไปแล้ว รีบโทรเรียก โรงบาลศรีธัญญาด่วน

ไม่ต้อง- -
/me คว้ามีดมาตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง

me// ต่อสายโทรศัพท์แล้วโทรต่อ

เฟิร์น:ฮัลโหล โรงบาลศรีธัญญาใช่มั้ย?
ร.พ.:ครับ
เฟิร์น:เออ งั้นรีบเอารถมารับท่านผู้หยั่งรู้ด่วนเลย นะ เพราะ ท่านบ้าไปแล้ว
ร.พ.:ได้ครับ!!! รับแซ่บ

หึ หึ

แต่เฟิร์นไม่รู้ตัวว่าผู้หยั่งรู้แอบปลอมตัวเปนเฟิร์นจัง
แล้วจับเฟิร์นจังไส่คอสเพล์ผู้หยั่งรู้ตอนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่!!
พนักงานร.พ.:: ผู้หยั่งรู้อยู่ไหนห๊ะ!?
ME : ชี้ไปที่เฟิร์นจัง
พนักงานร.พ. :: จับมานนน!!!
เฟิร์น :: ?!??

เจ้าชาย : โชคดีนะ เฟิร์นจัง

ม่ายยยยยยยยยยย me// ถอดคอสเพลยออกแล้วจับพนักงานร.พ. ใส่แว่นตรวจจับรังสี ปัญญาอ่อน ส่วนบุคคลของท่านผู้หยั่งรู้

โชคดีนะ ไม่เกี่ยวด้วย =w=||

แว่นช้าน=A="

บ๊าย บี!!

หึ หึ ตอนนี้ท่านได้เกี่ยงข้องกับเหตุการ์ณนี้ แล้ว = w =

ยินดีด้วนะท่าน!!

ม่าย ช่าย~~~ ท่านตะหากเจ้าชาย = w =

ห๊ะ! หมายความว่าไง!!

/me ซ่อนพลังปันยาอ่อน - -+

me//เผ่นสิ!! อยู่ทำไม

จบอย่าง HappY EndinG อีกเรื่องแล้วซินะ=w=

จบไวจังเยย กะลังนั่งลุ้นน น


รู้สึกตัวอีกที ฮาฮิ! เผ่นแล้วค่าาา ไม่อยู่แล้วว